เมื่อมองเข้าไปในตาของหนิงอวี่และเริ่นซือชง เฉินผิงยิ่งมั่นใจในความสงสัยของเขา นอกจากนี้ จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นเนื่องจากบ้านนั้นอยู่ภายใต้วงแหวนอาคมเป็นแน่
“กรุณายืดแขนออกมาครับคุณนายเริ่น ให้ผมตรวจสอบดูว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณ”
หนิงอวี่วางมือของเขาลงที่เอวของซูซู่เจินอย่างเบาๆ และหลับตาลงราวกับว่าเขากำลังตรวจสอบเธออยู่จริงๆ
เมื่อเปรียบกับเฉินผิงแล้ว เขาเพียงแค่จับจ้องและรู้ทุกอย่างได้โดยไม่ต้องจับชีพจรหรือตรวจสอบอะไรเธอเลยเมื่อตอนที่เขามองดูเธอก่อนหน้านี้ มันทำให้เฉินผิงดูเหมือนกำลังล้อเล่นกับทุกคน
ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำอันแข็งกร้าวของซุนซือเหมี่ยวแล้วล่ะก็ เริ่นเสียนเองก็คงไม่เชื่อเฉินผิงหรือแม้แต่ให้ของขวัญแก่เขา เขาจะมองว่าอีกฝ่ายเป็นคนเจ้าเล่ห์และโยนเขาออกไปอย่างแน่นอน
เพียงไม่นาน หนิงอวี่ก็ลุกขึ้น เมื่อเห็นดังนั้นเริ่นซือชงจึงรีบถามขึ้น “แม่ของฉันเป็นอย่างไรบ้าง? หนิงอวี่?”
“คุณนายเริ่นสบายดี เริ่นซือชง เป็นเพียงพลังงานด้านลบที่ไหลเข้าสู่ตัวเธอ ทำให้เกิดไมเกรนบ่อยๆ เธอจะหายดีเป็นปลิดทิ้งหลังจากที่ฉันขับไล่พลังงานด้านลบออกไปจากร่างกายของเธอ”
เมื่อพูดจบ เขาก็เสกมนต์เสน่ห์ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ก่อนที่จะร่ายมนต์บางอย่าง จากนั้นเขาก็ติดมันบนหน้าผากของซูซู่เจิน
หญิงสาวนิ่งไปทันทีราวกับว่าเธอกำลังถูกมนต์สะกด เธอนิ่งจนไม่แม้แต่จะกะพริบตา
ไม่กี่อึดใจต่อมา ก็มีเมฆหมอกสีดำปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเธอ หมอกสีดำนั้นดูราวกับมีชีวิตเพราะมันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์หลังจากที่มันออกมาจากร่างของเธอและพุ่งไปทางหน้าต่าง
“ฮึ่ม! แกหนีไม่รอดหรอก!”
หนิงอวี่หยิบขวดดินเผาลายครามออกมาจากกระเป๋าของเขา เขาขว้างมันออกไปที่เจ้าหมอกสีดำ เจ้าหมองสีดำนั่นถูกดูดเข้าไปในขวดใบนั้นทันที
เริ่นเสียนรู้สึกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน
แม้แต่ซุนซือเหมี่ยวเองก็ตกใจจนพูดไม่ออกเช่นกัน ถึงเขาจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์แต่เขาก็ไม่เคยเห็นการไล่ผีหรือสิ่งอื่นๆ ที่คล้ายกันในเรื่องที่เกี่ยวกับทักษะวิญญาณ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...