ขณะที่พูดนั้น เงาร่างของเซี่ยโหวตุนก็หายวับไปในชั่วพริบตาเดียว แล้วกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวจนสามารถมองเห็นได้ก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงอีกครั้ง
“ผมเอาด้วย” หนิงอวี่กระโจนตัวขึ้นกลางอากาศแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิง
ในเมื่อเซี่ยโหวตุนสามารถสังหารเฉินผิงได้ หนิงอวี่ก็ไม่คิดจะลงมือก่อนหรอก ดังนั้นเขาจึงเอาแต่นั่งผ่อนคลายสบายอารมณ์ แต่เมื่อเซี่ยโหวตุนบอกว่ากระบี่ของเฉินผิงเป็นกระบี่วิเศษ เขาก็รู้สึกสนใจขึ้นมาติดหมัด
ถ้าหากเขาสามารถสังหารเฉินผิงได้ เขาก็จะสามารถครอบครองกระบี่เล่มนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเชื่อว่าเซี่ยโหวตุนคงไม่ทะเลาะกับเขาเพราะกระบี่หรอก อย่างไรเสีย ก็มิใช่ทุกคนที่จะไม่หวาดกลัวหอเทียนหลัวอย่างเฉินผิง
“คุณเฉิน!” เมื่อเห็นคู่ต่อสู้ทั้งสองคนกำลังพุ่งเข้าใส่เฉินผิง หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งก็พุ่งตัวไปข้างหน้าเช่นกัน ถึงพวกเขาจะรู้ว่ากำลังรนหาที่ตาย
แต่เสี่ยวหลานก็พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ตามด้วยไป๋เสี่ยวซานและไป๋จ่านถัง
ไป๋เสี่ยวซานเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม เนื่องจากเขาเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า
ถึงกระนั้นพลังของเขาก็ยังคงอยู่ในระดับที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับปรมาจารย์ยุทธ์
“หากแกไม่อยากตายล่ะก็ จงหลีกไปซะ ฉันจะฆ่าคนที่อยู่ที่นี่ให้หมด!” เซี่ยโหวตุนร้องคำราม เมื่อเขาเห็นหลายๆ คนก้าวเข้าไปช่วยเฉินผิง
ยามที่ปรมาจารย์ยุทธ์โกรธจัด ไม่ใช่เรื่องน่าขันเลยสักนิด
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าปรมาจารย์ยุทธ์แห่งสมาพันธ์ยุทธจักรก็แลกเปลี่ยนสายตากันแล้วหนีไป
ในขณะนั้น เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงกำลังจะแพ้ ดังนั้นขืนพวกเขายังอยู่ที่นั่นต่อไป ย่อมต้องตายอย่างแน่นอน
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะหนีไป เดิมทีพวกเขาก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง เหตุผลเดียวที่ทำให้พวกเขามาเกี่ยวข้องกับเฉินผิงก็เพราะหัวหน้าของสมาพันธ์ยุทธ์เป็นสิ่งที่พวกเขาอยากจะได้รับผลประโยชน์จากมัน แต่เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกำลังถุกตามล่า พวกเขาก็หนีไปทันทีเพราะลำพังตนเองก็ยังเอาตัวแทบไม่รอดแล้ว นับประสาอะไรกับเรื่องให้ความช่วยเหลือเฉินผิงอีกเล่า
ในเวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว ผู้คนนับสิบก็หายไปทันที เหลือเพียงอู่ลิ่วอี อู่ซี เกาไป๋เชิ้งและศิษย์สองคนจากโรงยิมปาจี๋ พวกเขาไม่วิ่งหนีแล้วก็ไม่กล้าลงมือ อย่างไรเสีย พวกเขาก็ไม่มีโอกาสต่อสู้ด้วยพลังของตนในยามนี้ได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...