หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 776

เซี่ยโหวตุนดวงตาเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของเฉินผิง เขาไม่เคยเห็นเรื่องผิดปกติเช่นนั้นมาก่อน!

ทันใดนั้นก็มีเสียงหึ่งๆ ดังขึ้น เพราะเตาหลอมเสินหนงในแขนของเฉินผิงพุ่งขึ้นกลางอากาศ แล้วเริ่มขยายใหญ่จนกลายเป็นเตาหลอมสัมฤทธิ์ที่มีขนาดสูงเท่าตัวคน

ดูเหมือนจะมีบางอย่างกำลังเผาไหม้อยู่ข้างในเตาหลอมสัมฤทธิ์ เพราะมันเอาแต่ปลดปล่อยหมอกสีขาวออกมา ร่างกายของเฉินผิงดูดเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทว่ามันไม่ใช่หมอกธรรมดาๆ แต่เป็นพลังวิญญาณ มิหนำซ้ำยังเป็นพลังวิญญาณที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากข้างในเตาหลอมอีกด้วย!

เมื่อตอนที่เฉินผิงเอามือจับเตาหลอมเสินหนงเป็นครั้งแรก เขาไม่เจอร่องรอยของพลังวิญญาณบนนั้นแต่อย่างใด ทว่าตอนนี้มีพลังอันมหาศาลกำลังทะลักทลายออกมาจากเตาหลอมเสินหนง และพลังเหล่านี้ก็ถูกเฉินผิงดูดเอาไว้อย่างรวดเร็ว

ความจริงแล้ว เตาหลอมเสินหนงเป็นอาวุธวิเศษโบราณที่ใช้ปรุงยาวิเศษและน้ำทิพย์มากมายนับไม่ถ้วน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะมีพลังวิญญาณ

ขณะที่เซี่ยโหวตุนเฝ้ามองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็อดมิได้ที่จะขมวดคิ้ว ฉันไม่คาดคิดว่ามันจะมีของวิเศษมากมายขนาดนั้น

เขาหันหน้าไปหาหนิงอวี่พลางกล่าวว่า “ถ้าหากคุณช่วยผมฆ่าไอ้หนุ่มนี่ เดี๋ยวผมจะให้คุณเลือกของวิเศษไปสักชิ้นก็แล้วกัน”

ก่อนหน้านี้เซี่ยโหวตุนใช้พลังลมปราณของตนเองระหว่างการต่อสู้จนหมดเกลี้ยงแล้ว เขาคิดว่าตนสามารถจัดการเฉินผิงได้แน่ ไม่คาดคิดเลยว่าจะเกิดเหตุพลิกผัน

ฉันไม่รู้ว่าเฉินผิงยังมีของวิเศษอะไรอีกบ้าง ฉันใช้พลังลมปราณไปจนเกือบหมดแล้ว แต่มันยังอยู่ดีมีสุขต่อหน้าฉันเลย ฉันต้องร่วมมือกับหนิงอวี่กำจัดมันให้สิ้นซาก...

“ได้เลย!” หนิงอวี่ตอบ

จากนั้นเขาก็ตวัดกระบี่ขึ้นฟ้าพลางปลดปล่อยเจตจำนงสังหารระลอกหนึ่งที่กลายสภาพมาเป็นโซ่ตรวน แล้วมัดรอบตัวเฉินผิงเอาไว้แน่น

ในขณะเดียวกัน เซี่ยโหวตุนก็ฉวยโอกาสโบกมือแล้ววางตาข่ายสีเข้มเพื่อป้องกันมิให้เฉินผิงหนีไปได้

ถึงจะถูกมัดเอาไว้ เฉินผิงก็มิได้ดิ้นรนหรือพยายามที่จะเป็นอิสระ แต่เขากลับเอาแต่ดูดพลังวิญญาณจากเตาหลอมเสินหนงอย่างตะกละตะกราม

กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาเองก็ส่งเสียงดังหึ่งๆ เช่นเดียวกัน มิหนำซ้ำยังดูดพลังวิญญาณอย่างตะกละตะกรามอีกต่างหาก

เมื่อเห็นว่าถึงเฉินผิงตะถูกฏซ่ตรวนมัดเอาไว้ ทว่ากลับไม่แม้แต่จะดิ้นรนสักนิด หนิงอวี่จึงยกกระบี่ขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าใส่เขา “ได้เวลาเอาชีวิตของแกแล้ว!”

แคร้ง!

พรวด!