หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 78

“พี่ชาย ถ้าหากคุณรู้จักคนในจริง พอจะช่วยพูดถึงผมให้ดีได้ไหม ถ้าหากว่าผมถูกรับเลือก ผมจะพาคุณไปทานข้าวที่โรงแรมหรูมื้อหนึ่งเลย...”

ชายหนุ่มมองเฉินผิงอย่างคาดหวัง!

เฉินผิงยิ้มบางๆ “ได้ ถ้าหากว่าฉันทำสำเร็จ ฉันจะช่วยถึงนายให้ดีสักสองประโยค!”

“ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากจริงๆ...” ใบหน้าของชายหนุ่มมีความยินดี พูดขอบคุณเฉินผิงไม่หยุด!

ไม่นาน การสัมภาษณ์ก็เริ่มขึ้น ผู้เข้าสัมภาษณ์ทุกคนเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้น และเดินออกมาอย่างท้อใจ แม้แต่ผู้ถูกสัมภาษณ์ที่จบมาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อหลายคนก็ไม่ผ่าน!

เมื่อเห็นเด็กที่จบมาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อหลายคนล้มเหลว ชายหนุ่มที่นั่งข้างเฉินผิงก็ตื่นเต้นมากขึ้น มือสองข้างกุมเข้าหากันแน่น ในมือเต็มไปด้วยเหงื่อ!

“คนต่อไป เฉินผิง...”

ไม่นาน ก็ถึงเฉินผิง หลังจากที่เฉินผิงลุกขึ้น ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างก็ดึงเขาไว้!

“พี่ชาย คุณต้องพูดถึงผมดีๆนะ ผมคาดหวังกับคุณ...”

ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าตื่นๆ

เฉินผิงผงกหัว จากนั้นเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป เมื่อเข้าไปเห็นคนสามคนนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะตัวหนึ่ง สาวน้อยที่เก็บเรซูเม่ก็ยืนอยู่ที่ด้านข้าง!

ชุยจื้อหย่วนนั้นนั่งอยู่ตรงกลาง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นกรรมการสัมภาษณ์หลัก สองคนซ้ายขวาเป็นแค่ตัวประกอบเท่านั้น ขอแค่ชุยจื้อหย่วนพูดมาประโยคนึงก็พอแล้ว!

ชุยจื้อหย่วนมองเฉินผิง แววตาเรียบนิ่ง “แนะนำตัวเถอะ!”

เฉินผิงกำลังจะพูด ก็ถูกกรรมการที่อยู่ด้านข้างชุยจื้อหย่วนพูดขึ้น “เพราะว่าคุณไม่มีเรซูเม่ คุณต้องพูดถึงประสบการณ์หลังจากที่เรียนจบในช่วงไม่กี่ปีนี้ออกมา!”

กรรมการสัมภาษณ์มองไปทางเฉินผิงอย่างสนุกสนาน ดูท่าว่าคงตั้งใจทำให้เฉินผิงอับอาย อีกทั้งยังเสียงดัง!

ในตอนนี้ ผู้มาสัมภาษณ์ทุกคนที่อยู่ด้านนอกได้ยินกันหมด ทุกคนต่างแสดงออกถึงความตกใจ อีกทั้งชายหนุ่มคนที่เพิ่คุยกับเฉินผิงกลับยิ่งตกใจไปมาก

“ชิ ที่แท้ก็แค่ไอ้ขี้คุก เสียหมากฝรั่งฟรีๆไปเม็ดหนึ่งเลย ช่างโชคร้ายเสียจริง...”

ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างมือ!

เฉินผิงที่อยู่ในห้องสัมภาษณ์กลับไม่โกรธ ยิ้มบางๆว่า “ถ้าหากผมเป็นคุณ ที่ไม่มีความสามารถของผู้ชายสักนิด ผมก็ไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ ตาของคุณมีรอยคล้ำเต็มอยู่โดยรอบ ตอนกลางคืนมองดูภรรยาตัวเองใช่รึเปล่า แต่ไม่ได้ใช้ของตัวเอง คงนอนไม่หลับมาทั้งคืนนะ”

คำพูดของเฉินผิง ทำให้กรรมการสัมภาษณ์ชะงักไป แววตาตื่นกลัวมองไปยังเฉินผิง เขาไม่เข้าใจ เฉินผิงรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่มีความสามารถอันนั้นของผู้ชาย