“พี่ชาย ถ้าหากคุณรู้จักคนในจริง พอจะช่วยพูดถึงผมให้ดีได้ไหม ถ้าหากว่าผมถูกรับเลือก ผมจะพาคุณไปทานข้าวที่โรงแรมหรูมื้อหนึ่งเลย...”
ชายหนุ่มมองเฉินผิงอย่างคาดหวัง!
เฉินผิงยิ้มบางๆ “ได้ ถ้าหากว่าฉันทำสำเร็จ ฉันจะช่วยถึงนายให้ดีสักสองประโยค!”
“ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากจริงๆ...” ใบหน้าของชายหนุ่มมีความยินดี พูดขอบคุณเฉินผิงไม่หยุด!
ไม่นาน การสัมภาษณ์ก็เริ่มขึ้น ผู้เข้าสัมภาษณ์ทุกคนเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้น และเดินออกมาอย่างท้อใจ แม้แต่ผู้ถูกสัมภาษณ์ที่จบมาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อหลายคนก็ไม่ผ่าน!
เมื่อเห็นเด็กที่จบมาจากมหาวิทยาลัยมีชื่อหลายคนล้มเหลว ชายหนุ่มที่นั่งข้างเฉินผิงก็ตื่นเต้นมากขึ้น มือสองข้างกุมเข้าหากันแน่น ในมือเต็มไปด้วยเหงื่อ!
“คนต่อไป เฉินผิง...”
ไม่นาน ก็ถึงเฉินผิง หลังจากที่เฉินผิงลุกขึ้น ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างก็ดึงเขาไว้!
“พี่ชาย คุณต้องพูดถึงผมดีๆนะ ผมคาดหวังกับคุณ...”
ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าตื่นๆ
เฉินผิงผงกหัว จากนั้นเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ไป เมื่อเข้าไปเห็นคนสามคนนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะตัวหนึ่ง สาวน้อยที่เก็บเรซูเม่ก็ยืนอยู่ที่ด้านข้าง!
ชุยจื้อหย่วนนั้นนั่งอยู่ตรงกลาง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นกรรมการสัมภาษณ์หลัก สองคนซ้ายขวาเป็นแค่ตัวประกอบเท่านั้น ขอแค่ชุยจื้อหย่วนพูดมาประโยคนึงก็พอแล้ว!
ชุยจื้อหย่วนมองเฉินผิง แววตาเรียบนิ่ง “แนะนำตัวเถอะ!”
เฉินผิงกำลังจะพูด ก็ถูกกรรมการที่อยู่ด้านข้างชุยจื้อหย่วนพูดขึ้น “เพราะว่าคุณไม่มีเรซูเม่ คุณต้องพูดถึงประสบการณ์หลังจากที่เรียนจบในช่วงไม่กี่ปีนี้ออกมา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...