หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 79

นี่เป็นความลับของเขา ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน ในสายตาคนนอก เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์ สามีภรรยารักใคร่ มีเพียงเขาที่รู้ตัว เมื่อตกกลางคืน เขาก็เข้าสู้ความเจ็บปวดอย่างลึกล้ำ!

ตอนนี้ถูกเฉินผิงพูดถึงความเจ็บปวดนี้ ทำให้กรรมการสัมภาษณ์โกรธขึ้นมาทันใด เส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปนออกมา!

“คุณพูดไร้สาระอะไร คุณสิที่ไม่มีความสามารถแบบนั้นของผู้ชาย ผมมีภรรยา มีลูก ครอบครัวมีความสุขดี...”

กรรมการสัมภาษณ์คำรามออกมา ตั้งใจพูดถึงลูกออกมาเสียงดัง ดังนี้เพื่อโต้แย้งเฉินผิง และทำให้เห็นว่าเฉินผิงนั้นพูดไร้สาระ!

เฉินผิงยิ้มออกมา “ถึงคุณจะมีลูกแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ลูกของตัวเอง แล้วก็ไม่ได้เก็บมา แต่มาจากที่ภรรยาของคุณกับชายอื่น เนื่องจากปัญหาของคุณเป็นมาตั้งแต่เด็ก ทั้งยังเป็นเพราะอุบัติเหตุ มีสาเหตุมาจากภายนอก ทำให้คุณสูญเสียความเป็นชายไป!”

ปึงงง

เฉินผิงเพิ่งพูดจบ กรรมการสัมภาษณ์คนนั้นก็ลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างรุนแรง มองไปยังเฉินผิงอย่างโมโหแล้วพูดว่า “แกสืบเรื่องฉัน?”

กรรมการสัมภาษณ์คนนี้ที่แท้แล้วเขาถูกลาเตะตรงเป้าตอนเด็ก ทำให้สูญเสียความสามารถของผู้ชายไป หลังจากแต่งงานก็เก็บเด็กมาเลี้ยงแค่นั้น

เรื่องนี้ นอกจากคนที่บ้านเดิมแล้ว ไม่มีใครในหงเฉิงรู้เรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้ทำให้เขาจากบ้านมาไกล คาดไม่ถึงว่าถูกเฉินผิงพูดออกมาตรงๆ!

“คุณไม่มีค่าพอให้ผมไปสืบหรอก” เฉินผิงหัวเราะเสียงเย็น!

แต่คำพูดของกรรมการสัมภาษณ์ ก็ทำให้รู้ว่าที่เฉินผิงพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ครั้งนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานหลายคนมองไปยังกรรมการสัมภาษณ์คนนั้น!

กรรมการสัมภาษณ์คนนั้นราวกับเพิ่งรู้ว่าตัวเองพูดผิดแล้ว ก็พาลโกรธ จะจู่โจมไปทางเฉินผิง!

สายตามองยังการสัมภาษณ์ครั้งนี้ กกำลังจะกลายเป็นกาทะเลาะวิวาท ชุยจื้อหย่วนทำได้เพียงคำรามขึ้นอย่างโมโหว่า “พอแล้ว กลับไปนั่งที่...”

กรรมการสัมภาษณ์คนนั้นถลึงตามองเฉินผิงอย่างแค้นเคือง จากนั้นกลับไปนั่งที่!

ชุยจื้อหย่วนอยากให้ลูกน้องทำให้เฉินผิงอับอาย จากนั้นก็บอกว่าเขาไม่เหมาะสม คาดไม่ถึงว่าเรื่องกลับเปลี่ยนไปแบบนี้แล้ว ทำให้ชุยจื้อหยวนในใจรู้สึกโกรธขึ้นมา!

“เจ้าหนุ่ม นายไม่เหมาะกับบริษัทเรา ตัวตนของนายพวกเราเห็นจากประตูก็ไม่ต้องการแล้ว ไสหัวไป จากนี้ไม่ต้องมาอีกแล้ว...”

“ผู้จัดการใหญ่สิง...”

ชุยจื้อหย่วนหลังจากที่เห็นชายหนุ่มคนนี้ ก็รีบวิ่งเข้ามาประจบ จากนั้นอธิบายว่า “คนคนนี้ชื่อเฉินผิง เข้ามาสมัครงาน เนื่องจากเขาไม่เหมาะสมกับเงื่อนไขของบิษัทเรา ดังนั้นพวกผมเลยปฏิเสธเขาครับ...”

“เก็บเขาเอาไว้...”

หลังจากชายหนุ่มคนนั้นพูดจบ ก็มองเฉินผิงอย่างพิจารณอีกครั้ง จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป!

“ผู้จัดการใหญ่สิง เขา...เขาเป็นไอ้ขี้คุกที่เพิ่งออกจากคุกมานะครับ...”

ชุยจื้อหย่วนพูดเรียกชายหนุ่มคนนั้นเอาไว้

ชายหนุ่มนั้นค่อยค่อยหมุนตัวมา สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเย็นชามองไปยังชุยจื้อหย่วน “คุณกำลังสอนผมอยู่หรือ”

นี่ทำให้ชุยจื้อหย่วนตื่นตกใจ จนพยักหน้ารัวๆ “ไม่กล้าครับ ไม่กล้าครับ...”