หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 791

“เจ้าหุบเขา ในเมื่อเฉินผิงรู้เรื่องเกี่ยวกับ 'ตำรากลั่นยา' เขาต้องได้พบกับเจ้าหุบเขาคนก่อนเป็นแน่ พวกเราแค่อยากจะรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนก็เท่านั้นเอง” ซูฉางเซิงอธิบายให้ฟัง

“ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นเจ้าหุบเขา แล้วฉันก็ขอสั่งให้คุณฆ่าคนผู้นี้เสียเดี๋ยวนี้เลย” เจ้าหุบเขายาสั่งพลางจ้องมองซูฉางเซิง

ซูฉางเซิงรู้สึกลำบากใจเมื่อได้รับคำสั่ง ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่เช่นเดียวกัน

หลังจากเห็นเหล่าผู้อาวุโสยังคงนิ่งเฉย เจ้าหุบเขายาก็พลุ่งพล่านไปด้วยโทสะ

“พวกแกมันเศษสวะ! ฉันเลี้ยงพวกแกมาสามสิบปีและมอบยาเจิงโฉ่วตันให้พวกแก แต่พวกแกกล้าขัดคำสั่งของฉันเพราะไอ้แก่โง่เง่านั่น วันนี้ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดเลย”

เสื้อผ้าของเจ้าหุบเขายาโบกสะบัดทั้งๆ ที่ไม่มีลมอยู่ภายในห้องอาหาร ทั่วทั้งอาคารสั่นสะเทือนราวกับก้องกังวานไปด้วยโทสะของเจ้าหุบเขา

“ออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

เมื่อเห็นอาคารจวนจะถล่มลงมาแล้ว เฉินผิงก็รีบออกจากห้องโถง

ซูฉางเซิงและผู้อาวุโสคนอื่นๆ ตามหลังเขาไปด้วยความหวาดกลัว

ตู้ม!

ทันทีที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ก้าวออกมาจากห้องโถงแล้ว อาคารก็พังถล่มลงมา พวกเขาเห็นเจ้าหุบเขายากำลังลอยอยู่กลางอากาศ

เจ้าหุบเขายาจ้องมองซูฉางเซิงจากด้านบนด้วยสายตาเย็นชาแล้วออกคำสั่งว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ ผมจะให้โอกาสพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย จงฟังคำสั่งของผมแล้วฆ่าเฉินผิง”

“ผุ้อาวุโสใหญ่ ถ้าหากคุณเชื่อในตัวผมล่ะก็ ได้โปรดยืนดูเฉยๆ เถอะครับ เจ้าหุบเขาคนปัจจุบันของคุณเป็นผู้ฝึกวิชามาร และยาเจิงโฉ่วตันเม็ดนั้นก็กลั่นขึ้นมาโดยใช้หัวใจของทารก ขอบอกตามตรงว่า ผมได้รับสืบทอดมรดกของเจ้าหุบเขายาคนก่อน และผมเป็นเพียงผู้เดียวที่รู้เนื้อหาทั้งหมดของ 'ตำรากลั่นยา' หลังจากจัดการผู้ฝึกวิชามารคนนี้แล้ว ผมจะอธิบายรายละเอียดทุกอย่างให้ฟัง” เฉินผิงบอกซูฉางเซิงอย่างเป็นจริงเป็นจัง