หลังจากนั้นเสียงฝีเท้าสบสนอลหม่านก็ดังขึ้นทั่วหุบเขายา หลายคนวิ่งออกไป ขณะที่อีกหลายคนวิ่งเข้าไปหาที่หลบซ่อนข้างใน
สีหน้าของหนีซื่อเต้าเคร่งเครียดเมื่อเห็นว่าหุบเขายาลงมือปกป้องเฉินผิงเต็มกำลัง
บรรยากาศโดยรอบตึงเครียดขึ้นทันทีเมื่อทั้งสองฝ่ายชักอาวุธเตรียมสู้
เมื่อการปะทะเกิดขึ้นย่อมมีการสูญเสียตามมา แม้แต่คนทั่วไปในหุบเขายาก็อาจโดนลูกหลง
เฉินผิงก้าวไปด้านหน้าแล้วกล่าว “พวกคุณไม่ได้มาแก้แค้นผมหรอกเหรอ? มาตัดสินด้วยการประลองกันดีกว่า ถ้าชนะพวกคุณจะทำอะไรกับผมก็เชิญ..”
เขาไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์ในหุบเขายามาเสี่ยงชีวิตเพราะตัวเอง แม้เขารู้ว่าโอกาสชนะจะสูงถ้าหุบเขายาช่วยต่อสู้ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะมีการบาดเจ็บล้มตายเกิดขึ้น
“นายท่าน..” ซูฉางเซิงเริ่มเป็นกังวลเมื่อเห็นว่าเฉินผิงจะสู้กับคนพวกนี้ตามลำพัง
เพราะเฉินผิงเคยแพ้เซี่ยโหวตุนเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เขาจึงคิดว่าเฉินผิงคงสู้ตัวคนเดียวไม่ไหวแน่
“นายท่าน..” ผู้อาวุโสคนอื่นกำลังจะเกลี้ยกล่อมว่าเฉินผิงไม่ควรรับศึกคนเดียวเช่นกัน
กระนั้นเฉินผิงก็โบกมือเป็นทำนองว่าให้เงียบก่อน
พอเห็นดังนั้น เซี่ยโหวตุนกับหนีซื่อเต้าก็ขมวดคิ้วเพราะดูท่าเฉินผิงจะเป็นเจ้าหุบเขายาจริงๆ
ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาก็ต้องคิดกันใหม่ถ้าจะฆ่าเฉินผิง
แต่ในเมื่อเฉินผิงเป็นคนเสนอเองว่าจะสู้ตามลำพัง พวกเขาก็คงไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดมือไป
“อาจารย์หนี ผมยกเฉินผิงให้คุณจัดการ ถึงผมจะฆ่ามันได้ง่ายดายก็ตาม ผมคงไม่กล้าเสนอหน้าเพราะคุณคงทำได้ดีกว่าผม..” เซี่ยโหวตุนบอกหนีซื่อเต้าอย่างนอบน้อม
“ได้เลย!” หนีซื่อเต้าพยักหน้ามั่นอกมั่นใจ ในเมื่อฝีมือเฉินผิงด้อยกว่าเซี่ยโหวตุน ก็ไม่มีทางที่เขาจะชนะฉันได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...