หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 803

เฉินผิงมองหน้าพนักงานที่ดูยังไงก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาถึงได้ไม่รู้ว่าลูกค้าพวกนั้นมาทำอะไร เฉินผิงจึงควักเงินออกมาปึกหนึ่งแล้ววางลงที่มือพนักงาน

“ช่วยหาห้องให้ทีครับ ผมจะพักแค่คืนเดียว”

เฉินผิงไม่อยากหาโรงแรมใหม่ ในเมื่อโรงแรมนี้ยังถูกจองห้องจนเต็ม ที่อื่นก็คงไม่ต่างกัน

พนักงานตอบอย่างอับจนหนทาง “เรา..เราไม่มีห้องเหลือแล้วจริงๆ ครับ ผมคิดว่าแม้แต่ผู้จัดการของเราก็คงหาห้องว่างให้ไม่ได้”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็จ้องตาไม่กระพริบไปยังเงินในมือเฉินผิง เขาอยากได้เงินเป็นพันที่เฉินผิงเสนอให้จริงๆ

พอเห็นสีหน้าเขา เฉินผิงก็รีบหยิบเงินอีกปึกมายัดใส่มือพนักงาน เงินทั้งหมดรวมกันคร่าวๆ ได้หลายพัน

“ไม่เอาน่าพี่ชาย ช่วยกันหน่อยสิครับ” เฉินผิงพูดยิ้มๆ

ตาของพนักงานเบิกกว้างเมื่อเห็นเงินหนาเป็นฟ่อน เขากัดฟันแล้วตอบ “คุณลูกค้า เราไม่มีห้องเหลือจริงๆ ครับ แต่ถ้าไม่รังเกียจคุณจะพักในหอพักพนักงานก็ได้ เดี๋ยวผมให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นออกจากห้องไปก่อน”

“ได้ครับ ขอแค่ให้ผมมีที่ซุกหัวนอนก็พอ”

เฉินผิงยิ้มแล้วพูดต่อ “ว่าแต่พอจะมีอะไรรองท้องไหมครับ? ผมขอของกินได้ไหม?”

“ได้ครับ เชิญนั่งก่อนแล้วผมจะเอาอาหารมาให้..”

พูดเสร็จพนักงานก็เดินไปเตรียมอาหาร

เงินนี่ซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ พอเห็นว่าพนักงานดูดีใจขนาดไหน เฉินผิงก็เดินไปนั่งตรงมุมห้อง

ระหว่างนั้นมีคนมากมายนั่งกินอาหารในโรงแรม ไม่ช้าเฉินผิงก็เห็นคนหน้าคุ้นนั่งที่โต๊ะไม่ไกลจากเขา

คนผู้นั้นคือฉินเสี่ยวเทียนจากตระกูลฉินแห่งจิงตู ตั้งแต่ตอนที่เฉินผิงฆ่าฉินเซียวหลิน เขาก็ไม่เห็นพวกตระกูลฉินอีกเลยนับแต่นั้น ไม่มีพวกเขาคนไหนตามมาล้างแค้นด้วย