หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 817

ชายคนนั้นมองมาที่เฉินผิง เขาจะพูดอะไรสักอย่าง แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ เขาเริ่มตื่นเต้นเล็กน้อย “คะ คุณคือเฉินผิงหรือเปล่าครับ?”

เฉินผิงแปลกใจที่ชายคนนี้รู้จักเขา เขารู้จักฉันได้ยังไง?

เขารู้ว่าตัวเองคงดูน่าสงสัย เขาเลยอธิบาย “ผมได้ดูคุณสู้กับฉินเซียวหลินก็เลยรู้จักคุณ คุณอายุเท่านี้แต่กลับเอาชนะปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธได้ แถมยังฆ่าเขาอีก ขอบอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก”

เฉินผิงเป็นปลื้มที่โดนชม เขายิ้มอายๆ แล้วถามอีกรอบ “คุณครับ ชายผมแดงคนนั้นเขาเป็นใครเหรอ? ทำไมทุกคนถึงกลัวเขา?”

พอเห็นว่าเป็นเฉินผิง ชายคนนั้นเต็มใจเล่าให้ฟัง “เขาคือเฉิงคุน บุตรชายของเฉิงจื่อชาง เจ้าสำนักหุบเขาพายุ เขาทั้งดุดันและโหดเหี้ยม ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหนต่างมีเรื่องขัดแย้งในยุทธภพ แม้ว่าเราส่วนใหญ่จะไม่ละเมิดกฎ แต่กฎของยุทธภพใช้ไม่ได้กับเฉิงคุน เขามักจะเอาถึงตายเสมอ เขาฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วน คุณคงสงสัยว่าทำไมถึงไม่มีใครฆ่าไอ้เด็กนั่น เพราะพ่อของเขาเป็นปรมาจารย์ฝึกยุทธผู้โชกโชน จึงไม่มีใครกล้าทำอย่างนั้น”

หลังจากที่เฉิงคุนไปถึงแถวหน้า เขาก็มองไปรอบๆ เหล่าผู้ฝึกยุทธต่างก้มหน้ามองต่ำ กลัวว่าจะสบตากับเขา บางคนถึงกับล้มเลิกที่จะไปเกาะ ถ้าเลือกได้ก็ไม่มีใครอยากกลายเป็นเป้าหมายของเฉิงคุน

เฉิงคุนเอาตั๋วของเขาให้พนักงานดู คนตรวจตั๋วให้เขาเข้าไปโดยไม่พูดอะไร

“แปลกดีนะครับที่เจอคุณที่นี่ คุณเฉิน คุณหนูแห่งหุบเขาพายุมาทำอะไรที่เรือลำนี้กันครับ?”

ซวนหยวนไคขึ้นไปบนเรือแล้ว พอเขาเห็นเฉิงคุนโผล่หน้ามาก็เข้าไปถากถาง เห็นชัดว่าเขาไม่เห็นหัวเฉิงคุนเลยแม้แต่น้อย

“ถ้าแกยังมา แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้?” เฉิงคุนแสยะ “พวกตระกูลหลงยังไม่กล้าว่าอะไรเลย เพราะงั้นหุบปากไปซะไอ้โง่”

ซวนหยวนไคทำสีหน้าเย็นชา “คุณกำลังรนหาที่ตาย ถ้าคิดว่าคุณแกร่งพอจะรอดจากการเดินทางนี้ได้”