หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 816

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็กำลังคุยกับหลงอู่อยู่ในห้อง “หลงอู่ บอกมาเถอะครับว่าตาเฒ่ามังกรจะให้พวกผู้หญิงทำอะไร? ตอนที่พูดแบบนั้นเขาหมายความว่ายังไง?” เขาวิงวอน

“ผมจะอธิบายวันหลัง ตอนนี้คุณต้องพักผ่อน พรุ่งนี้ยังมีเรื่องต้องทำอีกมากที่เกาะสะกดมังกรจำเอาไว้ว่าเวลาอยู่บนเกาะอย่าเชื่อใจใครที่ไม่ใช่พวกเรา” หลงอู่บอกเฉินผิง

“แล้วคุณไม่มากับผมเหรอ?” เฉินผิงแปลกใจ

หลงอู่ส่ายหน้า “ผมบอกแล้วว่าตระกูลหลงจะรู้ว่าคุณไปใครถ้าไปกับผม คุณไปกับพวกเธอก็พอแล้ว อู่เม่ยเอ๋อร์กับผมจะรอฟังข่าวดีที่นี่”

พอฟังที่หลงอู่พูด เขาก็คิดว่ามันสมเหตุผล ฉันก็ไม่คิดหรอกว่าเขาจะบอกอะไรฉันเร็วๆ นี้ ฉันคงต้องไปพักก่อน จากนั้นไม่นานเฉินผิงก็เข้านอน

เฉินผิงกับคนอื่นๆ ออกจากโรงแรมมุ่งหน้าไปที่ท่าเรือตอนรุ่งสาง แม้จะมาตั้งแต่เช้า ท่าเรือก็ยังคลาคล่ำด้วยผู้คน มีเรือรับส่งสูงเท่าตึกห้าชั้นจอดรอที่ท่าเรือ ลำนี้ลำเดียวรับคนได้เป็นพัน เห็นได้ชัดว่ามีคนจำนวนมากจะไปที่เกาะสะกดมังกร

แม้ทุกคนรู้ว่ามันเสี่ยงตายขนาดไหนถ้าจะไปที่เกาะสะกดมังกร พวกเขาก็ทนความยั่วยวนของผลตอบแทนไม่ไหว ไม่ว่าใครก็อยากจะครอบครองขุมทรัพย์บนเกาะ พวกเขาจึงออกเดินทางแม้รู้ว่าต้องเจออันตราย

คนตรวจตั๋วเดินตรวจผู้โดยสาร หลายคนที่ไม่มีตั๋วพยายามแอบขึ้นเรือ ไม่ใครผ่านไปได้สักคน ตระกูลหลงเป็นคนออกเงินสนับสนุนเรือขนส่ง พนักงานทุกคนจึงเป็นคนของตระกูล แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแอบขึ้นเรือโดยไม่มีตั๋ว

“ดูนั่นสิ ปรมาจารย์อาวุโสพยายามแอบขึ้นเรือ แต่ก็โดนจับกระทืบแล้วโดนเตะลงจากเรือ ตระกูลหลงเป็นใครกันแน่”

“ฉันก็เพิ่งเคยได้ยินชื่อพวกเขา อาจจะเป็นพวกตระกูลลับ ขนาดคนตรวจตั๋วยังเป็นปรมาจารย์ ฉันว่าเราทำตามกฎไปดีกว่า”

ผู้ฝึกยุทธสองคนกระซิบเสียงเบาด้านหลังเฉินผิง กระนั้นก็ดังมากพอที่เขาจะได้ยิน