หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 815

หวังโชวมองหน้าซวนหยวนไคอย่างขุ่นเคือง “แกคิดจะปกป้องพวกมันเหรอ? ถ้าแกยังไม่รู้ พ่อของฉันคือ-“

ก่อนจะพูดจบ ชายชราด้านหลังซวนหยวนไคก็สะบัดเขาขึ้นโดยพลัน ร่างของหวังโชวกระเด็นไปด้านหลัง เขาร่วงลงใส่พื้นชั้นหนึ่ง เลือดทะลักออกมาจากทุกรูขุมขน เขาครวญครางเป็นครั้งสุดท้ายก่อนวิญญาณจะออกจากร่าง

ลูกน้องของหวังโชวตกตะลึงเมื่อเห็นเจ้านายตาย พวกมันจึงกระเสือกกระสนพากันหนี เพราะไม่อย่างนั้นก็อาจจะตายได้เหมือนกัน

ซวนหยวนไคมองไปรอบๆ เหล่าผู้ฝึกยุทธที่มามุงดูก่อนหน้านี้พากันถอยกลับเข้าห้องไปโดยเร็ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาหวั่นกลัวคนที่อยู่ตรงหน้า

“คุณผู้หญิงครับ ชื่อของผมคือซวนหยวนไค” เขาผายมือออก แต่เหล่าหญิงสาวเพียงแค่กลอกตากลับมา

ซึ่งก็พอจะเข้าใจได้ พวกเธอกำลังจะระบายทั้งความโกรธและความเศร้าใส่หวังโชวกับลูกน้องของเขา แต่ซวนหยวนไคกลับโผล่หน้ามาปุบปับแล้วฉวยโอกาสนั้นไป

หลังจากนั้นเฉินผิงก็ออกมาจากห้อง เขามองไปยังซวนหยวนไค ก่อนจะเข้าไปจูงมือซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ “กลับห้องกันเถอะครับ”

“ฮึ!” เสี่ยวหรูพ่นลมหายใจใส่ซวนหยวนไค ก่อนจะตามเฉินผิงกลับห้องไป

ซวนหยวนไคนิ่งไปชั่วครู่ หลังเฉินผิงพาสาวๆ กลับเข้าห้องแล้วปิดประตู เขาก็หรี่ตาลง

“นายน้อยหยวนไค” ชายชราด้านหลังซวนหยวนไคเดินมาเรียกนายน้อยของเขา

ซวนหยวนไคโบกมือห้าม “ไม่เคยมีเหยื่อคนไหนหลุดมือฉันไปได้ แต่ตอนนี้คงดึกแล้ว เราจะคุยเรื่องนี้กันพรุ่งนี้” พูดจบเขาก็เดินจากไป

ที่ด้านในห้อง กู่หลิงเอ๋อร์สะบัดมือเฉินผิงออก แต่หน้าเธอแดงอย่างเขินอายเมื่อเขาจับมือเธอและมือซูอวี่ฉีตอนอยู่ข้างนอก เธอประหม่าจนหัวใจแทบจะเต้นทะลุอก