เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 814

“อย่ามองกันแบบนั้นสิ ฉันกลัวนะเนี่ย” หวังโชวเยาะเย้ยแล้วเดินตรงไปหาซูอวี่ฉี จากนั้นก็เอื้อมมือไปแตะหน้าเธอ อย่างกับว่าเขาลืมตอนที่ตัวเองโดนอัดเละที่ชายหาด

“ถ้ายังไม่อยากให้มือหลุดจากแขน ขอแนะนำให้คุณไสหัวไปค่ะ” ซูอวี่ฉีบอกหวังโชวอย่างเย็นชา

หวังโชวชะงัก หยุดมือกลางอากาศแล้วเขาก็ยิ้ม “แกนี่เป็นผู้หญิงที่ดุใช่เล่น เห็นพวกข้างหลังฉันไหม? แกน่าจะหุบปากก่อนที่ฉันจะจับแกเปลื้องผ้าออกให้หมดแล้วทิ้งเอาไปทิ้งไว้ข้างถนน อยากรู้เหมือนกันว่าแกจะชอบแบบนั้นไหม”

เขายกมือขึ้นแล้วถอยหลังไป เพราะกลัวว่าซูอวี่ฉีจะชกเขาเข้า พวกลูกน้องพากันโอบล้อมหญิงสาวราวกับนัดแนะกันมา

แขกที่ชั้นสองพากันเปิดประตูออกมาดูการแสดง แขกส่วนใหญ่จะออกไปที่เกาะสะกดมังกรพรุ่งนี้ ทุกคนต่างมีระดับไม่ต่ำกว่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ จึงไม่มีคนไหนกลัวหวังโชวเลย

“นี่คุณ อยากให้ผมช่วยหรือเปล่า? ผมจะตบไอ้พวกนี้ให้คว่ำถ้าคุณยอมนอนกับผมคืนหนึ่ง ให้ผมใช้แค่มือข้างเดียวก็ยังไหว” ชายหนวดเครารุงรังโผล่หน้ามาหาสาวๆ

“มือเดียว? ผมใช้นิ้วเดียวก็ทำแบบนั้นได้เหมือนกัน ขอแค่คุณไปดื่มกับผมสักแก้วก็พอ” ชายร่างซูบผอมพูดขึ้น

“แค่พูดมาแล้วเราจะส่งพวกมันไปที่ชอบๆ หมายถึงไปลงนรกน่ะ”

“ใช่แล้ว เราขอแค่ได้อยู่กับพวกคุณสักหน่อยเอง”

เหล่าหญิงสาวไม่โกรธแม้จะโดนพูดจาแทะโลม แต่หวังโชวโกรธจนควันออกหู ที่นี่เมืองใต้ ที่นี่คือถิ่นของฉัน! พวกมันกล้าดียังไงมาดูถูกฉัน! ฉันมีคนเยอะขนาดนี้แต่ไม่กลัวกันเลยหรือไง?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร