หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 813

คนที่นำฝูงอันธพาลคือหวังโชว เขาดูโมโหไม่น้อย เมื่อเข้ามาด้านในเขาก็ตะโกน “พวกแกไปปิดทางเข้าออกให้หมด อย่าให้นางสารเลวพวกนี้ไปไหนได้ ไม่มีใครหน้าไหนจะรอดไปได้ถ้ามันยำฉันซะเละที่เมืองใต้! จับพวกมันได้เมื่อไหร่ พวกแกต้องสั่งสอนพวกมันทีละคน!”

“ได้เลยลูกพี่!” ลูกน้องของหวังโชวตอบรับอย่างฮึกเหิม พวกเขารีบเข้าไปขวางทั้งทางเข้ากับทางออก

พอเห็นว่าเรื่องชักจะเลยเถิด ผู้จัดการโรงแรมก็เข้ามาหาหวังโชวแล้วยื่นบุหรี่ให้เขา “มีเรื่องอะไรกันเหรอครับคุณหวัง? ใครกันที่ทำให้คุณคึกได้ขนาดนี้?”

“ไม่ต้องยุ่ง! มีไอ้ลูกหมาฝูงหนึ่งเล่นงานฉัน พวกมันอยู่ที่โรงแรมนี้ ฉันจะบีบให้พวกมันออกมาไม่ว่าจะมุดหัวอยู่ที่ไหนก็ตาม!” หวังโชวผลักผู้จัดการออก ทำเอาเขากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกที่หวังโชวทำตัวหยาบคายแบบนี้

แต่เพราะหวังโชวเป็นลูกของชายผู้ร่ำรวยที่สุดในเมืองใต้ ผู้จัดการรู้ดีว่าถ้าไปขัดใจชายหนุ่มเข้าเขาก็คงไม่รอด เขาได้แต่ฝืนยิ้ม “มีคนทำแบบนั้นกับคุณที่เมืองใต้อย่างนั้นเหรอครับ? แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้นะครับ! รบกวนบอกชื่อพวกเขามาเลยคุณหวัง ผมจะได้ไปตามหาให้ครับ”

หวังโชวชอบที่มีคนสนองความยโสของเขา เขาหายขุ่นเคืองลงไปมาก “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าพวกมันชื่ออะไร? เอารายชื่อแขกมาดูซิ แล้วก็เรียกผู้หญิงที่พักในโรงแรมมาที่นี่ให้หมด”

ผู้จัดการเริ่มเครียดจนเหงื่อท่วมตัว เรามีแขกมาพักตั้งมากมาย มีผู้หญิงเป็นร้อยคน ถ้าฉันเรียกมาทั้งหมดต้องวุ่นวายแน่ แถมชื่อเสียงของโรงแรมคงป่นปี้ถ้าฉันยอมทำตาม แต่เขาคือ หวังโชว ฉันจะขัดใจเขาไม่ได้

ตอนที่ผู้จัดการกำลังคิดหนัก หวังโชวก็ตาลุกวาวเมื่อเห็นผู้หญิงที่ชั้นสอง “อยู่นั่นไง! อย่าให้พวกมันหนีไปได้!” เขารีบขึ้นไปชั้นสองโดยมีลูกสมุนตามไปติดๆ

สาวๆ ยังไม่หายเศร้าจากการตายของตาเฒ่ามังกร แถมหวังโชวยังจะมาทำให้แย่ลงไปกว่าเดิมจนพวกเธอเหลืออด ทั้งซูอวี่ฉี กู่หลิงเอ๋อร์ โดยเฉพาะเสี่ยวหรูรู้สึกเดือดดาลได้ที่

เฉินผิงขนลุกเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารของพวกเธอ เขาไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขาสงสัยว่าทำไมซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ถึงมีพลังระดับนี้ได้

แม้ว่าหวังโชวจะมีลูกน้องเป็นสิบ พวกเขาก็ไม่อาจรับมือเหล่าหญิงสาวที่เหนือกว่าอย่างทาบไม่ติด

หวังโชวกับลูกสมุนกรูกันเข้าไปหาพวกเธอ สีหน้าซูอวี่ฉีเย็นชา เธอพูดขึ้น “กลับห้องไปเถอะค่ะ เฉินผิง ปล่อยให้เราจัดการ ฉันกำลังอยากได้.. ไม่สิ พวกเรากำลังอยากได้ที่ระบาย”

เฉินผิงลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่เขาก็กลับห้องไปในที่สุด เขาไม่เป็นห่วงมากนักเพราะมีเสี่ยวหรูอยู่ทั้งคน เขาเดาว่าเสี่ยวหรูเก่งพอที่จะเอาชนะปรมาจารย์อาวุโสระดับเจ็ดได้

แค่เธอคนเดียวก็เก็บพวกนักเลงได้เรียบ ยิ่งมีอีกสองสาวคอยช่วย พวกมันมีแต่จะโดนยำอยู่ฝ่ายเดียว

หลงอู่พาอู่เม่ยเอ๋อร์กลับไปที่ห้อง เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับการต่อสู้แค่นี้ อีกอย่างอู่เม่ยเอ๋อร์ไม่ได้เป็นผู้ฝึกยุทธ มนตรามหาเสน่ห์ของเธอใช้ไม่ได้ในสถานการณ์แบบนี้ เธอจึงกลับห้องตัวเองไป

หวังโชวกับพวกลูกน้องวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสอง แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเหล่าหญิงสาวไม่หนี พวกเธอยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ส่งเสียง ราวกับกำลังรอพวกเขาอยู่

หวังโชวส่งสายตาหื่นกาม “ว่าไงจ้ะ คนสวย แกเองสินะที่อัดฉันซะเละ แต่แทนที่จะหนีกลับมาหลบอยู่ในโรงแรม อะไรกันนี่? คิดว่าฉันจะไม่กล้าทำอะไรแค่เพราะแกรู้จักวิชาต่อสู้นิดหน่อยงั้นเหรอ?”

สาวๆ มองหน้าหวังโชวอย่างขุ่นเคือง ถ้าสายตาฆ่าคนได้เขาคงตายไปนานแล้ว