ผู้ฝึกวิชามารรึ? เฉินผิงสัมผัสได้ว่าชายผู้นั้นคือผู้ฝึกวิชามารทันทีที่เขาเดินผ่าน รังสีที่แผ่ออกจากตัวเขาล้วนแฝงไปด้วยเจตจำนงสังหาร
เมื่อเฉินผิงมองไปที่ชายผู้นั้น เขาหยุดเดินและหันกลับมามองที่เฉินผิงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะหันกลับไปทำธุระของเขาต่อ
เฉินผิงก็ไม่ได้สนใจเขาและตรงไปที่แผนกต้อนรับด้วยเช่นกัน นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจเรื่องนี้
“ผมขอห้องพักหนึ่งห้อง”
“ผมขอห้องพักหนึ่งห้อง”
ชายในชุดดำและเฉินผิงพูดออกมาพร้อมกัน
พนักงานต้อนรับค่อยๆ หยิบคีย์การ์ดออกมาใบหนึ่ง “ฉันต้องขออภัยด้วยค่ะท่าน ตอนนี้เราเหลือเพียงแค่ห้องเดียวเท่านั้นค่ะ”
เฉินผิงและชายสูทดำต่างมองหน้ากัน จากนั้น ชายสูทดำก็หยิบคีย์การ์ดไปจากพนักงานต้อนรับขณะที่เธอกำลังเผลอ เขารีบเดินจากไปในทันทีโดยไม่ได้พูดอะไรกับเฉินผิง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการเป็นจุดสนใจจากคนอื่นเช่นกัน
ผู้ฝึกวิชามารนั้นถูกรังเกียจจากทุกคนในยุทธภพ ถ้าพวกเขารู้ว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารพวกเขาจะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน ชายผู้นี้ไม่ต้องการเป็นที่สนใจใดๆ ก่อนที่เขาจะไปถึงเกาะนั่น
“หยุดอยู่ตรงนั้นก่อน!” ทันใดนั้นซูอวี่ฉีและสาวๆ ห้ามเขาไว้ก่อนที่เขาจะไป
พวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่แผนกต้อนรับ ชายคนนี้หยิบคีย์การ์ดไปและพยายามจะจากไปโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำเลยรึ? นั่นออกจะดูเสียมารยาทไปหน่อย ถ้าเขาต่อรองกับพวกเราสักหน่อย พวกเราคงให้ห้องเขาไปแล้ว ท่าทีของชายผู้นี้ทำให้สาวๆ ไม่พอใจพวกเธอจึงห้ามเขาไว้
“คุณต้องการอะไร?” ชายสูทดำถามไปยังสาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...