“เฉินผิง บริษัทมีกฎ พนักงานที่มาใหม่ ต้องเชิญทุกคนรัปประทานอาหารมื้อหนึ่ง คุณวางเเผนจะเลี้ยงทุกคนที่ไหน”
หลังจากที่ซุนเสี่ยวเหมิงเลิกงานก็หาเฉินผิงถาม
เวลานี้ทุกคนในออฟฟิสต่างมองที่เฉินผิง เตรียมตัวพร้อมจะรัปประทานอาหารที่เฉินผิงเลี้ยงมื้อหนึ่ง เพราะพนักงานที่มาใหม่ทุกคนล้วนต้องโดนกินอย่างดุเดือด!
“ยังมีกฎเเบบนี้ด้วย?คณะกรรมการออกกฎมาเหรอ”
เฉินผิงประหลาดใจเล็กน้อย!
“พี่เฉินมีกฎนี้จริงๆ ตอนผมมาก็เชิญทุกคนไปกินมื้อหนึ่ง เสียค่าใช้จ่ายเกือบหนึ่งหมื่นเหรียญ ถ้าหากไม่เชิญละก็ วันหลังน่ากลัวจะต้องโดนสั่งสอน”
จางถงเจี้ยนพูดเตือนสติเฉินผิงเบาๆ
“เฉินผิงในเมื่อคุณมาที่เเผนกขายของเราเเล้ว ก็ต้องทำตามกฎของเเผนกขาย กฎนี้ฉันตั้งขึ้นตอนเข้ามาเป็นผู้จัดการ!”
ชุยจื้อหย่วนเดินมาพูดกับเฉินผิง!
“กฎที่คุณตั้งขึ้น?” เฉินผิงยิ้มอย่างเย็นชา “ขอโทษที ฉันไม่มีเงิน พวกคุณอยากกินข้าว งั้นก็จ่ายเงินไปกินเอง พวกคุณก็ไม่ใช่ขอทาน ต้องมาขออาหารกับฉันมื้อหนึ่งใหม”
เฉินผิงพูดจบก็หันหลังจากไปโดยไม่สนใจใบหน้าที่โกรธเเต่เริ่มเเรกของชุยจื้อหย่วนอย่างสิ้นเชิง!
“ไอ้เฉินผิงนี่มันก็มากเกินไป ไอ้เวรนี่ อาศัยว่าตัวเองมีความสัมพันธ์กับผู้จัดการใหญ่สิงใช่ไหมเลยไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา เเม้เเต่ผู้จัดการชุยก็ไม่อยู่ในสายตา!”
หวังหลานหลานกระโดดออกมารีบพูดเเทนชุยจื้อหย่วน
“นั่นซิ ต่อให้ไม่มีความสัมพันธ์อะไร ก็ไม่สามารถพูดเเบบนี้กับผู้จัดการชุย เเล้วยังเอาพวกเราไปเปรียบเป็นขอทาน ไอ้เวรนี่ใครจะไปเสียดายข้าวมื้อหนึ่งของมึงวะ!”
“ดูไปเเล้วมันคงยังไม่รู้ความร้ายกาจของเเผนกขายของพวกเรา พรุ่งนี้ให้มันได้ดู!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...