หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 82

“พี่…พี่ใหญ่ ผมชื่อจางถงเจี้ยน ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ...”

กลับมาถึงที่โต๊ะทำงาน จางถงเจี้ยนยื่นมือออกมาพูดกับเฉินผิงอย่างตื่นเต้น

เฉินผิงดูออกว่าจางถงเจี้ยนคนนี้กลัวตนเอง ทำให้เฉินผิงประหลาดใจเล็กน้อย

“ฉันชื่อเฉินผิง ฉันต้องฝากตัวกับนายมากกว่า!”

เฉินผิงยื่นมือออกไปพูดเเละยิ้มเล็กน้อย!

“ไม่ไม่ไม่ ผมเพิ่งมาไม่กี่วัน พวกเรามาพยายามด้วยกันเถอ…” จางถงเจี้ยนรีบพูด

เฉินผิงดูออกแต่เเรกเเล้วว่าจางถงเจี้ยนคนนี้ไม่เหมือนกับพนักงานเก่า

“นายดูเหมือนกลัวฉันมาก?”

เฉินผิงมีความงงเล็กน้อยพูดกับจางถงเจี้ยน

“ไม่...ไม่ได้กลัวครับ!” จางถงเจี้ยนส่ายหัว เเต่สายตากลับไม่กล้ามองตรงๆที่เฉินผิง!

“นายไปรู้อะไรมาใช่ใหม” เฉินผิงรู้ว่า จางถงเจี้ยนคนนี้ต้องรู้อะไรมาเเน่นอน ถึงได้กลัวตนเอง

จางถงเจี้ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พยักหน้า “พี่ใหญ่ พี่...พี่ทำไมพี่ติดคุกเหรอ ดูเเล้วพี่ก็ไม่เหมือนคนเลวนี่ครับ!”

เมื่อเฉินผิงได้ยิน ก็หัวเราะขึ้นมาทันที ที่เเท้จางถงเจี้ยนรู้ว่าตัวเองเคยติดคุก ดังนั้นการเเสดงออกจึงเหมือนมีความกลัวเล็กน้อย!

ภายหลังเมื่อรู้ว่าทำไมจางถงเจี้ยนถึงได้กลัวเขา เฉินผิงก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง จึงเล่าเรื่องของตนเองให้จางถงเจี้ยนฟังอีกครั้ง!

ใช้เวลาไม่นานทั้งสองคนก็เริ่มคุ้นเคยกันขึ้นมา จางถงเจี้ยนก็ไม่กลัวเฉินผิงอีกเเล้ว!

“พี่เฉิน พี่โดนกระทำมามากเหลือเกิน เเต่ว่าตอนนี้ไหนๆก็ได้ออกมาเเล้ว งั้นก็ต้องทำให้ดีๆ เพียงเเต่ว่า...เพียงเเต่ว่า...”

จางถงเจี้ยนพูดเเล้วเริ่มอ้ำๆอึ้งๆขึ้นมา!

“เพียงเเต่ว่าทำไมเหรอ?” เฉินผิงถาม

“พี่เฉิน เพียงเเต่ว่าพี่ได้รับมอบหมายให้มาอยู่ในกลุ่มของผม คาดว่าพวกเราทั้งคู่น่าจะทำงานได้ไม่นาน...”

จางถงเจี้ยนถอนหายใจเเล้วพูดว่า