หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 831

เมื่อเห็นคนอื่นเดินก้าวมาหาอย่างรวดเร็ว ชายสูทดำก็ละสายตาจากหมาป่าสีขาวก่อนจะพุ่งเข้าไปในส่วนลึกของป่าที่เต็มไปด้วยหิมะ

“บ้าเอ้ย! แกโชคดีนะที่แกวิ่งเร็ว! ถ้าฉันจับแกได้ฉันจะถลกหนังของแกซะ!” เฉิงคุนสาปแช่ง

ขณะเดียวกันหมาป่าตัวนั้นยังคงร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนาตรงเท้าของเฉินผิง มันส่งสายตาอ้อนวอนราวกับขอความเมตตา

เฉินผิงสบตากับหมาป่า เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจเจ้าสัตว์ตัวนี้

ถึงแม้หมาป่าจะเป็นสัตว์ร้าย แต่เห็นได้ชัดว่ามันมีความเฉลียวฉลาดของมนุษย์ ทำให้มันเข้าใจคำพูดของมนุษย์และตัดสินใจได้อย่างมีสติ

เฉิงคุนเดินมาที่เฉินผิงและพูดว่า “เจ้าหมาป่าสีขาวตัวนี้มีขนาดใหญ่มาก แก่นอสูรของมันจะต้องเป็นของล้ำค่าอย่างแน่นอน”

เขาเหวี่ยงดาบในมือของเขาและพร้อมที่จะจบชีวิตของสัตว์ร้ายตัวนี้

หมาป่าสีขาวบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถป้องกันตัวเองได้

เฉินผิงรู้สึกลังเลที่จะช่วยชีวิตของหมาป่า ดาบที่แกว่งไปมาของเฉิงคุนก็หยุดลง

ซวนหยวนไคเข้ามาขวางการโจมตีของเฉิงคุนและพูดขึ้นว่า “เจ้าหมาป่าสีขาวตัวนี้ไม่ได้เป็นของครอบครัวคุณ คุณไม่คิดจะหาแก่นอสูรด้วยตัวของคุณเองเหรอ?”

เฉิงคุนตะคอกกลับไปด้วยความเดือดดาล “นายจะทำอะไรซวนหยวนไค? แก่นอสูรจะเป็นของใครก็ได้ที่ฆ่ามันเป็นคนแรก!”

“หมาป่าสีขาวตัวนี้แทบไม่มีทางสู้ ตอนนี้ใครก็สามารถฆ่ามันได้แค่เพียงปักมีดลงไปอย่างง่ายดาย ถ้าตามที่นายว่า แก่นอสูรก็เป็นของฉันได้เช่นกันถ้าฉันลงมือฆ่ามันตอนนี้!”

จู่ๆ ซวนหยวนไคก็เหวี่ยงดาบของเขาไปที่หมาป่าสีขาวในขณะที่เขากำลังตอบคำพูดของเฉิงคุน