ซวนหยวนไคถามเฉินผิงด้วยความตื่นเต้น “คุณมียาล้างไขกระดูกจริงๆ เหรอ? เอาออกมาให้เราดูหน่อยสิ! ถ้ามีจริงเราจะปล่อยเจ้าหมาป่าสีขาวตัวนี้ไป!”
เฉินผิงตอบกลับอย่างจริงใจ “ตอนนี้ฉันยังไม่มียาล้างไขกระดูกหรอกนะ แต่ฉันรับประกันได้เลยว่าฉันสามารถหามันมาให้พวกคุณได้อย่างแน่นอน”
“นี่คุณกำลังล้อเล่นกับพวกเรารึไง?” เฉิงคุนโกรธ เขาเหวี่ยงดาบเข้าใส่เฉินผิง
เสี่ยวหรูที่ยืนอยู่ข้างหลังเฉินผิง เมื่อเห็นว่าเฉิงคุนกำลังโจมตีเข้าใส่เฉินผิง เธอจึงรีบวิ่งเข้ามาขวางเขาไว้
ในหมู่สาวๆ เสี่ยวหรูคือคนที่กล้าหาญพอจะมาช่วยเฉินผิงเผชิญหน้ากับเฉิงคุนและซวนหยวนไค
จ้าวฉวางก็รีบพุ่งตัวเข้ามาตรงหน้าเสี่ยวหรูหลังจากเห็นเธอเข้าปกป้องเฉินผิง จ้าวฉวางขอร้อง “อย่าเพิ่งวู่วามสิเฉิงคุน ทำไมคุณไม่ลองให้เขาได้อธิบายสักหน่อยล่ะ?”
ขณะเดียวกันเฉินผิงก็พูดขึ้น “ผมสัญญาว่าผมจะให้ยาล้างไขกระดูกทันทีเมื่อเรากลับไป ฉันเป็นถึงเจ้าหุบเขายา ทำไมผมจะต้องโกหกคุณด้วย?”
“เจ้าหุบเขายางั้นรึ?”
พวกเขาต่างตกตะลึง แทบไม่น่าเชื่อว่าคนหนุ่มอย่างเฉินผิงจะได้รับตำแหน่งอันทรงเกียรติเช่นนี้
เฉิงคุนเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อใจเขา “คุณคิดจะหลอกพวกเราหรือไง? ฉันรู้เกี่ยวกับเจ้าหุบเขายา ทำไมคนหนุ่มเช่นคุณถึงไปเป็นผู้นำของที่นั่นได้? ฉันแน่ใจว่าคำโกหกพวกนี้ใช้ได้ผลแค่กับเด็กสามขวบเท่านั้น!”
“เฉินผิงไม่ได้โกหกพวกคุณนะ! เขาเป็นคนที่รักษาสัญญาเสมอ!” เสี่ยวหรูตอบแล้วจ้องไปที่เฉิงคุนอย่างจริงใจ
เฉินผิงได้เคยช่วยชีวิตเสี่ยวหรูเอาไว้ เธอจึงไม่มีทางยืนอยู่เฉยๆ เมื่อมีใครบางคนกล่าวหาเขา
ความโกรธของเสี่ยวหรูทำให้จ้าวฉวางออกหน้า เขาปกป้องเฉินผิงโดยพูดว่า “เฉินผิงดูไม่เหมือนพวกคนหลอกลวงนะเฉิงคุน ทำไมคุณถึงไม่ลองไว้ใจเขาสักครั้งล่ะ? แดนไร้เงาเองก็ขอรับประกันด้วย ถ้าเฉินผิงไม่สามารถหายามาให้พวกเราได้ ฉันจะไปหามาให้พวกคุณทั้งสองคนด้วยตัวฉันเอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...