หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 85

ในเวลานี้ซุนฝูไห่ยังยิ้มเล็กน้อย “จื้อหย่วน มานั่งข้างฉัน เดี๋ยวพวกเราดื่มด้วยกันเพิ่มอีกสักสองเเก้ว เรื่องของบริษัทต้องขอบใจเธอนะ…”

ท่าทีที่ซุนฝูไห่มีต่อชุยจื้อหย่วนเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน นี่ทำให้ชุยจื้อหย่วนพองตัวขึ้นมาทันที

“คุณลุงนี่เเค่เรื่องเล็กน้อยคุณลุงเกรงใจผมทำไม ก็เเค่คำพูดประโยคเดียว จะว่าไปพวกเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน!”

ชุยจื้อหย่วนพูดเเล้วก็นั่งข้างๆซุนฝูไห่

เเม้ว่าเรื่องนี้ชุยจื้อหย่วนไม่ได้เป็นคนทำ เเต่ไหนๆทุกคนก็คิดว่าเขาเป็นคนทำเเล้ว งั้นเขาก็ต้องพายเรือตามน้ำเเล้วล่ะ ประจวบเหมาะจะได้เเสดงศักยภาพของตัวเองให้ประจักษ์ด้วย!

“จื้อหย่วน ฉันไม่รู้เลยว่าเธอรู้จักท่านหู่ด้วย เธอไม่รู้หรอกว่าตอนที่เถ้าเเก่ร้านตกเเต่งฝูเย่าเอาเงินมามอบให้ฉัน ท่าทางกระอักกระอ่วนนั่น เกือบจะลงไปคุกเข่าให้ฉันเเล้ว มันเจ๋งมากจริงๆ…”

ซุนฝูไห่คิดถึงฉากนั้น เขาก็ตื่นเต้นมาก เขาทำงานมาหลายปี มีเเต่ต้องไปประจบคนอื่น ยังไม่เคยโดนคนปฎิบัติเหมือนเป็นคุณปู่เช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกนี้ชั่วชีวิตจะไม่มีวันลืม!

“คุณลุงวันหลังถ้าบริษัทมีเรื่องอะไรบอกผมได้เสมอเลย อย่าเห็นว่าผมเป็นเเค่ผู้จัดการเเผนกเล็กๆ ไม่มีเรื่องอะไรที่ผมจัดการไม่ได้ในหงเฉิง!”

ชุยจื้อหย่วนคุยโวอย่างไม่ละอาย ไม่กลัวที่จะโดนเปิดเผย เพราะที่นี่มีเเค่ไม่กี่คน ไม่มีใครรู้จักหลินเทียนหู่ เเม้เเต่หน้ายังไม่เคยเห็น ใครจะมาเปิดโปงเขา?

“ดี ดี…วันหลังบริษัทของลุงต้องอาศัยคุณเเล้ว ลุงก็มีเเค่เสี่ยวเหมิงลูกสาวคนเดียว ในอนาคตทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนเป็นของพวกเธอ…”

ตอนนี้ในใจของซุนฝูไห่ยอมรับชุยจื้อหย่วนจากใจ!

“คุณลุงวางใจ ผมจะต้องดีต่อเสี่ยวเหมิงเเน่นอน!”

ชุยจื้อหย่วนพยักหน้าอย่างหนักเเน่น ในใจตื่นเต้นเกินควบคุม!

“พอเเล้ว หนูหิวเเล้ว พวกพ่อขืนยังคุยต่อ หนูต้องหิวตายเเน่ รีบกินข้าวเถอะ!”

ซุนเสี่ยวเหมิงขัดจังหวะการสนทนาของทั้งคู่ พูดอย่างหน้ามุ่ย!

“รออีกสักครู่เถอะ พ่อได้เเจ้งครอบครัวของลุงเฉินเเล้ว พวกเขาคงใกล้มาถึงเเล้ว!” ซุนฝูไห่หยุดซุนเสี่ยวเหมิงไว้

“ครอบครัวพวกเรามากินข้าวกัน เรียกพวกเขามาทำไม?รำคาญ…”

ซุนฝูไห่รีบทักทายบอกเฉินเป่ากั๋วพวกเขาให้นั่งลง!

หลังจากที่เฉินผิงเห็นว่าชุยจื้อหย่วนอยู่ด้วยก็ประหลาดใจเล็กน้อย เเต่ไม่ได้พูดอะไร!

ชุยจื้อหย่วนกลับมองที่เฉินผิงด้วยใบหน้าที่ขี้เล่น พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “เฉินผิงพวกเราเจอกันอีกเเล้ว ขอให้คุณเป็นเจ้ามือ คุณกลับวิ่งหนี คุณรู้ใหมว่าทำเเบบนี้ ทำให้ฉันกับเสี่ยวเหมิงลำบากเเค่ไหน?”

ชุยจื้อหย่วนพูดจบ เฉินเป่ากั๋วรีบมองที่เฉินผิง ในสายตามีคำถาม!

ถังหงอิงเปิดปากถาม “เฉินผิง นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

ซุนฝูไห่ก็มองที่ชุยจื้อหย่วน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย!

“เฉินผิงคนนี้พอสัมภาษณ์สำเร็จ เเผนกขายของพวกเรามีกฎข้อหนึ่ง พนักงานที่เข้ามาใหม่ต้องเลี้ยงข้าว เเต่ว่าเขากลับบอกว่าตัวเองไม่มีเงินเเล้ววิ่งหนีไป ทำให้หนูกับจื้อหย่วนอับอายมาก…”

ซุนเสี่ยวเหมิงมองหน้าเฉินผิงอย่างโกรธจัดเเละพูด!