แม้พลังของเฉินผิงจะสามารถทำให้ฉินเสี่ยวเซียนและคนจากหุบเขาพายุล่าถอยไปได้ แต่เขายังคงต้องป้องกันการลอบโจมตีจากตระกูลซวน
แต่เมื่อมองไปรอบๆ แม้ว่าจะไม่มีวี่แววของปรมาจารย์ยุทธ์จากตระกูลซวนก็ตาม แต่เฉินผิงก็ยังคงตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
ฉันจำได้ว่าพวกเขาทั้งสามโจมตีฉันพร้อมกัน แล้วคนที่สามหายไปไหนกัน?
ไม่ทันไร เสียงร้องของซูอวี่ฉีก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเฉินผิง
ด้วยความตกตะลึงและกลัวสิ่งที่ร้ายที่สุดจะเกิดขึ้น เฉินผิงรีบหันกลับไปพร้อมฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรในมือ
น่าเสียดายที่สายไปเสียแล้ว ปรมาจารย์ยุทธ์จากตระกูลซวนได้เข้ามาจับซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์อย่างง่ายดาย ไม่ทันที่เฉินผิงจะทำการตอบโต้ใด เขาก็โดดลงมายืนอยู่ข้างซวนหยวนไคเสียแล้ว
ไม่ว่าพวกเธอจะพยายามดิ้นรนมากเพียงใด หญิงสาวทั้งสองก็ไม่สามารถหลุดจากเงื้อมมือของปรมาจารย์ยุทธ์ได้ แม้ว่าพวกเธอจะอยากปลิดชีวิตตัวเอง แต่พวกเธอก็รู้ดีว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้
“ปล่อยพวกเธอซะ!” เฉินผิงตะโกนและจ้องไปที่ซวนหยวนไค
เพียงไม่นาน รังสีอาฆาตก็พวยพุ่งออกมาปกคลุมทั่วทั้งร่างของคนกระกูลซวน
บ้าเอ้ย! ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าซวนหยวนไคจะชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้ เขาทำทีว่าโจมตีฉันเพียงเพื่อจับตัวจับซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ที่อยู่ด้านหลังฉัน! เขาทำเกินไปแล้ว!
“ปล่อยพวกเธองั้นหรือ? แน่นอน แต่แกต้องยอมพวกเราซะก่อน ถ้าแกยอมจำนน ฉันรับรองได้เลยว่าพวกเธอจะปลอดภัย...” ซวนหยวนไคพูดอย่างยิ้มเยาะ
ขณะเดียวกัน ปรมาจารย์ยุทธจากตระกูลซวนยังมีเมตตาต่อซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ หากเขากำมือแน่นกว่านี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหญิงสาวทั้งสองคงหมดลมหายใจเป็นแน่
“ซวนหยวนไค นี่มันบ้าอะไรกัน? นายคิดจะเก็บเอาแก่นมังกรนั่นให้คนเดียวหรือไง?” เฉิงคุนตะโกนด้วยความโกรธเมื่อเห็นว่าซวนหยวนไคไม่ทำตามที่ตกลงกัน
น่าขำ! พวกเราทั้งสามตกลงที่จะร่วมมือกัน ยังไม่ทันไร ซวนหยวนไคก็กระทำการลับหลังพวกเราซะแล้ว เขากำลังหลอกใช้พวกเรา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...