ด้วยความโกรธกริ้ว จ้าวลี่กั๋วดึงคอเสื้อของจ้าวฉวางขึ้นมา โดยที่อีกฝ่ายพยายามดิ้นรนขอร้องด้วยความดื้อแพ่งราวกับเหล็กที่ไม่ยอมอ่อนงอ
ทั้งเฉินผิงและซวนหยวนไคต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่จ้าวลี่กั๋วจากไป พวกเขามั่นใจว่าไม่สามารถจะมีชีวิตรอดไปได้หากต้องเผชิญหน้ากับเขา
“ผมจะไปกับพ่อ” จ้าวฉวางพูดขึ้นขณะที่กำลังผ่านหน้าเฉินผิง “ก็ต่อเมื่อเพื่อนของผมไปกับพวกเราด้วย”
“เฉินผิง ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ล้วนเป็นเพื่อนของเสี่ยวหรู นอกจากนี้ ที่เธอต้องกลายเป็นน้ำแข็งก็เพราะเข้าช่วยเฉินผิง ผมไม่สามารถทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลังให้เผชิญหน้ากับซวนหยวนไคได้”
เมื่อพิจารณาจากความสามารถของเขา จ้าวฉวางฉลาดพอที่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับศึกครั้งนี้ นอกจากนี้ เขาร้อนรนอยากจะช่วยเสี่ยวหรู
ขณะนี้พ่อของเขาอยู่ที่นี่แล้ว “ถ้าผมช่วยเหลือพวกเขาได้ ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เพื่อนของเสี่ยวหรูตายที่นี่”
เฉินผิงและสาวๆ รับรู้ได้ทันทีว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเสี่ยวหรูนั้นลึกซึ้งเพียงใด
“ได้” จ้าวลี่กั๋วตะคอกใส่ลูกชายของตนด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึก “ถ้าฉันพบว่าแกมีอะไรปิดบังอยู่ล่ะก็ ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะหักขาของแกซะ แกรู้มั้ยว่าแกทำให้แม่ต้องทุกข์ใจมากขนาดไหน เจ้าลูกไม่รักดี?”
“ไม่ครับพ่อ” จ้าวฉวางรีบตอบตกลง
เมื่อเขาถูกปล่อยมือจากพ่อของเขา จ้าวฉวางรีบเดินไปหาเฉินผิง “เฉินผิง ซูอวี่ฉี กู่หลิงเอ๋อร์ ได้โปรดมากับฉัน เราปล่อยคนพวกนี้ไว้เถอะ...”
ทั้งสามรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อจ้าวฉวางพูดเช่นนี้ เพราะการช่วยเหลือของเขาเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเขาคาดคิด นอกจากนี้ เสี่ยวหรูก็จากไปแล้ว จ้าวฉวางเองก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใกล้ชิดกับพวกเขาอีกต่อไป
หรือว่าเด็กคนนี้กำลังเสนอความช่วยเหลือฉัน ก็เพื่อที่จะแย่งแก่นมังกรไปจากฉัน?
แต่กระนั้น แววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจของจ้าวฉวางทำให้เฉินผิงสงสัยในตัวเองเช่นกัน
ไม่นาน เฉินผิงก็พยักหน้าตกลง การจากไปพร้อมกับจ้าวฉวางอาจเป็นหนทางที่จะช่วยให้พวกเขาเอาชีวิตรอดได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...