หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 854

ซวนหยวนไคและเฉิงคุนสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างเมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าของจ้าวลี่กั๋ว ซึ่งแสดงความปรารถนาที่จะเก็บเอาแก่นมังกรไว้กับตนเอง

เฉินผิงถอยหลังออกมาด้วยความกังวลจากการจ้องมองของจ้าวลี่กั๋ว

“เป็นเรื่องจริงรึ? นายกลืนมันลงไปอย่างนั้นหรือ?” จ้าวลี่กั๋วเอ่ยถาม

เฉินผิงพยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไร

“พวกเขาเป็นเพื่อนของผม พ่อ” จ้าวฉวางร้อง “เฉินผิงเพียงแค่-”

“เงียบนะ!” จ้าวลี่กั๋วตวาดใส่ลูกของเขาก่อนจะหันไปหาคนของเขา “เอาตัวเขาไป”

อาจารย์สองคนจากแดนไร้เงาเดินเข้ามาพาตัวเขาไปยืนอยู่ตรงกลางระหว่างเขาทั้งสอง

หลังจากที่จ้าวฉวางถูกพาตัวออกไป จ้าวลี่กั๋วยื่นมือของเขาออกมาทางเฉินผิง “ยอมมอบแก่นมังกรนั่นมาซะไอ้หนู แล้วฉันจะปล่อยนายไปอย่างปลอดภัย”

“แก่นมังกรถูกชายผู้นี้กลืนลงไปราวหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาครับ คุณจ้าว” ซวนหยวนไครายงาน “ป่านนี้มันคงย่อยสลายไปหมดแล้วล่ะครับ”

“ฉันไม่สน” จ้าวลี่กั๋วตะคอกอย่างเยือกเย็นโดยไม่แม้แต่จะมองซวนหยวนไค สายตาของเขาจับจ้องไปที่เฉินผิง ทันใดนั้นมีพลังบางอย่างที่มองไม่เห็นเข้าห่อหุ้มร่างกายของเฉินผิง ก่อนที่มันจะดันสันหลังของเขาจนโค้งงอราวกับคันศร

เฉินผิงรู้สึกราวกับว่ามีภูเขาลูกใหญ่กดลงมาที่หลังของเขา ขาของเขาก็เริ่มค่อยๆ สั่นอย่างช้าๆ

จ้าวลี่กั๋วรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นความแข็งแกร่งของเฉินผิง

ความแข็งแกร่งของเขาเพียงแค่ปรมาจารย์ระดับที่เจ็ดเท่านั้น เขาจะทนมันได้สักแค่ไหนกัน?

แรงพลังมหาศาลที่จ้าวลี่กั๋วปล่อยออกมานั่นไม่ใช่ธรรมดา แม้แต่ปรมาจารย์ยุทธ์ยังต้องคุกเข่าลง