เพียงชั่วพริบตา รัศมีพลังอันน่ากลัวที่ห่อหุ้มร่างกายของเฉินผิงก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ความประหลาดใจก่อตัวขึ้นในใจของเฉินผิง เขาจึงกวาดสายตามองไปที่จ้าวลี่กั๋ว
ในขณะนั้น สายตาของจ้าวลี่กั๋วจับจ้องไปที่แหวนที่อยู่บนนิ้วของเฉินผิงอย่างใจจดใจจ่อ เหตุผลที่ทำให้เขาหยุดลงก็คือแหวนวงนี้
เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวลี่กั๋ว เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ไม่ต่างกับตอนที่หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งเห็นแหวนวงนี้ พวกเขาก็มีสีหน้าแบบเดียวกันกับจ้าวลี่กั๋วตอนนี้
ไม่นาน จ้าวลี่กั๋วรวบรวมสติของเขา หลังจากสีหน้าที่เปลี่ยนไปชั่วครู่ท่าทีของเขาก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้งก่อนจะพูดกับเฉินผิงว่า “ในเมื่อนายเป็นเพื่อนกับจ้าวฉวาง ฉันจะไม่เอาความ ตามฉันมา”
ท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขาทำให้ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์รู้สึกประหลาดใจ พวกเธอคิดว่าเฉินผิงคงต้องจบชีวิตลงในวันนี้อย่างแน่นอน แต่จ้าวลี่กั๋วกลับหยุดเอาเสียดื้อๆ
ทางด้านเฉิงคุนและซวนหยวนไคก็แปลกใจไม่ต่างกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าจ้าวลี่กั๋วคิดจะทำอะไรกันแน่
อย่างไรเสีย เฉินผิงถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อจ้าวลี่กั๋วเปลี่ยนใจ อืม บางทีฉันอาจจะเดาถูก
“ไปกันเถอะ ซูอวี่ฉี กู่หลิงเอ๋อร์” เขาพูดกับซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์
ทั้งสองสาวเดินตามเขาไป ขณะที่เฉินผิงเดินตามจ้าวลี่กั๋ว พวกเขาทั้งหมดมุ่งหน้าไปยังชายฝั่ง
ทั้งสามหันหลังกลับไปมองเสี่ยวหรูที่กลายเป็นน้ำแข็งบ่อยครั้ง ความปวดร้าวสุดพรรณนาทำให้พวกเขาต่างเศร้าหมอง
“คุณจ้าว!”
ซวนหยวนไคร้องเรียกอย่างวิตกกังวลเมื่อเห็นจ้าวลี่กั๋วพาตัวเฉินผิงไป
“มีอะไรรึ?” จ้าวลี่กั๋วเอ่ยถามอย่างเย็นชา
“คุณจ้าว เฉินผิงกลืนแก่นมังกรที่ควรจะเป็นของพวกเราลงไป พวกเราทุ่มเทพลังทั้งหมดปราบเจ้ามังกรน้ำแข็ง ตอนนี้คุณจะพาตัวเขาไปไม่เท่ากับว่าพวกเราที่เหลือพยายามไปอย่างเสียเปล่าหรอกหรือครับ?” ซวนหยวนไคเอ่ยถาม
“นายจะคัดค้านไม่ให้ฉันพาตัวเขาไปอย่างนั้นใช่มั้ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร