หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 856

“แม่งเอ้ย!” ซวนหยวนไคสบถออกมาพร้อมด้วยเลือดที่เต็มปาก ลูกน้องของเขาเข้ามาช่วยพยุงให้เขายืนขึ้น “มาเถอะ พวกเรารีบกลับไปบอกพ่อของฉันว่าแก่นมังกรได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว แต่เฉินผิงกลับกลืนมันลงไป นี่จะต้องเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน!”

เมื่อเฉิงคุนเห็นว่าซวนหยวนไคจากไป เขาก็ไม่รอช้ารีบจากไปพร้อมกับคนของเขาเช่นกัน

อีกทางด้านหนึ่ง เฉินผิงและสองสาวได้เดินตามจ้าวลี่กั๋วมาจนถึงชายหาดโดยมีหมาป่าสีขาวคอยเดินตามมาอยู่ห่างๆ

เฉินผิงรู้สึกขอบคุณหมาป่าสีขาวที่คอยช่วยเหลือซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์มาตลอด แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถพามันไปจากเกาะสะกดมังกรแห่งนี้ เนื่องจากมันไม่อาจปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่อื่นได้

ทันทีที่พวกเธอเห็นหมาป่าสีขาว พวกเธอก็ย่อตัวนั่งลงและกวักมือเรียกมัน

หมาป่าสีขาวรีบเดินเข้ามาทันทีราวกับเข้าใจพวกเธอ มันเข้าคลอเคลียพวกเธอทั้งสองคนราวกับเป็นสุนัขแสนเชื่องธรรมดาตัวหนึ่ง

“เราพามันไปกับเราด้วยได้มั้ย?” ซูอวี่ฉีถามขณะที่มองไปที่เฉินผิง

หมาป่าสีขาวเองก็หันไปมองเฉินผิงเช่นกัน แววตาของมันลุกโชนไปด้วยความหวัง เมื่อดูท่าทีของมัน มันเองก็อยากออกไปจากสถานที่แห่งนี้เช่นกัน

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้าตกลง

ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ต่างดีใจเป็นอย่างมากจนพวกเธอโผเข้ากอดเจ้าหมาป่าสีขาวทันที

“เฉินผิง!”

จ้าวฉวางที่ถูกพามาที่ชายฝั่งอยู่ก่อนแล้วรีบวิ่งไปหาพวกของเฉินผิง เขามองไปที่เฉินผิงก่อนจะหันไปที่พ่อของเขาด้วยความโกรธ

“พวกเราขึ้นเรือได้แล้ว” จ้าวลี่กั๋วสั่ง

ทุกคนขึ้นเรือยอร์ชที่จ้าวลี่กั๋วและคนของเขาควบคุม แม้ว่าเรือสำราญลำนี้จะไม่ใหญ่เท่ากับเรือสำราญลำที่เฉินผิงและคนอื่นๆ โดยสารมา แต่มันก็ค่อนข้างหรูหราและมีขนาดที่ใหญ่มากพอที่จะรองรับพวกเขาทั้งหมด

หลังจากที่ขึ่นเรือมาแล้ว จ้าวลี่กั๋วสั่งให้ทุกคนรอก่อน ขณะที่เขาและเฉินผิงจะเข้าไปในห้องตามลำพัง

ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์รีบเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเฉินผิง ด้วยความกลัวว่าเขาอาจจะถูกทำร้าย

“พ่อ!”

จ้าวฉวางมองไปที่พ่อของเขา ด้วยสายตาที่อ้อนวอน

“รออยู่ข้างนอกก่อนนะ ฉันไม่เป็นไร” เฉินผิงกล่าวอย่างมั่นใจพร้อมกับรอยยิ้ม