อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่ว่าแม้แต่นักเลงในเมืองเล็กๆ อย่างหลินเทียนหู่ยังเป็นถึงหนึ่งในกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้า เขาทำเหมือนกับว่าวิชาของตำหนักมันกรฟ้าไม่มีอะไรพิเศษ
ทางด้านของชื่อเฟิ่ง ถึงแม้จะเป็นปรมาจารย์ในภายหลังและค่อนข้างทรงพลัง แต่เฉินผิงก็หาได้ใส่ใจมากนัก เนื่องจากมีปรมาจารย์ยุทธ์มากมายราวกับเห็บหมัดในยุทธภพนี้
อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิมจนกระทั่งเมื่อวาน เมื่อตาเฒ่ามังกรได้เปิดเผยความจริงและได้ล่วงรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา นอกจากนี้ ยังได้รู้ความจริงอีกว่าแหวนวงนี้เป็นของที่พ่อของเขามอบให้กับแม่เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความรัก ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ยอดฝีมือที่ยากจะหาใครเทียบได้อย่างจ้าวลี่กั๋วยังเป็นส่วนหนึ่งของตำหนักมังกรฟ้า ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก
ดังนั้นเขาจึงต้องการรู้เป็นอย่างยิ่งว่าพ่อของเขาคือใครกันแน่ และก่อตั้งตำหนักมังกรฟ้าขึ้นมาได้อย่างไร อีกทั้งเหตุผลที่แต่ละกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้ามีความสามารถที่แตกต่างกันอย่างมากนั้นคืออะไร
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเขาได้ เขาคงทำได้เพียงตรวจสอบและค้นหาด้วยตัวของเขาเอง
แต่ทว่า เขามีบางอย่างที่ต้องจัดการในตอนนี้ เขาต้องสืบหาความสามารถของกองกำลังถัดไป
หากมีกองกำลังบางส่วนที่มีความสามารถเช่นเดียวกับแดนไร้เงาแล้วล่ะก็ บางทีฉันอาจจัดการกับพวกตระกูลหลงด้วยพลังของตำหนักมังกรฟ้าและช่วยแม่ของฉันออกมาได้
ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิด ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากด้านนอกห้อง
“ใครกันที่กล้าบุกรุกเกาะสะกดมังกร?”
ทันทีที่พวกเขาทั้งสองได้ยินเสียงจากด้านนอก พวกเขาทั้งสองก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นพวกตระกูลหลง
“นายท่าน อาจจะเป็นพวกตระกูลหลงก็เป็นได้ ผมจะออกไปดูก่อน” จ้าวลี่กั๋วพูดกับเฉินผิงหลังจากเกิดความวุ่นวายด้านนอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...