เพียงไม่นานหลังจากที่เฉินผิงและจ้าวลี่กั๋วจากไป ซวนหยวนไค ฉินเสี่ยวเซียนและเฉิงคุนก็มาถึง
เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บอันแสนสาหัสของซวนหยวนไค หลงซิงซูรีบถามกับเขาทันที “คุณซวน ใครกันที่กล้าทำร้ายคุณจนบาดเจ็บบนเกาะแห่งนี้?”
“ฉันปะทะเข้ากับสัตว์ที่ดุร้าย เลยบาดเจ็บจากการต่อสู้กัน คุณหลง” ซวนหยวนไคตอบไปอย่างโกหก
เขาไม่อาจบอกความจริงแก่หลงซิงซูได้ เพราะจะเป็นการดีกว่าถ้ามีคนรู้เรื่องแก่นมังกรน้อยที่สุด ถ้าตระกูลหลงรู้ว่าเฉินผิงได้แก่นมังกรไปครอบครองแล้วล่ะก็ ตระกูลซวนก็คงจะไม่มีโอกาสจะแย่งมันมาอีกแล้ว
หลงซิงซูยิ้มมุมปากเล็กน้อย “สัตว์ดุร้ายอย่างงั้นเหรอ? เห็นได้ชัดว่าแขนของคุณได้ถูกตัดออก สัตว์ดุร้ายจะทำแบบนั้นได้ยังไงกันเมื่อบาดแผลของคุณดูเรียบร้อยมากขนาดนั้น? คุณเห็นผมเป็นเด็กสามขวบหรือไงกัน?”
ซวนหยวนไคก้มหน้าลงและไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง
จากนั้น หลงซิงซูกวาดสายตามองพวกเขา สีหน้าของเขากลับกลายเป็นความเย็นชา ออร่าที่น่าหวาดกลัวของเขาปกคลุมพวกเขาทั้งหมดทันที “พวกคุณได้แก่นมังกรมาแล้วใช่มั้ย? พูดออกมาซะ! ใครเป็นผู้ครอบครองแก่นมังกร?”
เขาไม่กล้าตั้งคำถามนี้กับจ้าวลี่กั๋ว แต่เขาไม่จำเป็นจะต้องลังเลเมื่อพูดกับซวนหยวนไคและคนอื่นๆ
พวกเขาทั้งสามตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
พวกเขาทั้งหมดรู้สึกแบบเดียวกัน ยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับแก่นมังกรน้อยเท่าไหร่มันก็ยิ่งดีเท่านั้น หากตระกูลหลงรู้เรื่องนี้เข้า พวกเขาคงไม่มีหวังที่จะได้มันมาครอบครอง
เมื่อหลงซิงซูเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร สีหน้าของเขาก็ยิ่งเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม “ถ้าพวกแกไม่พูดความจริงออกมา อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่แห่งนี้เลย” เขาขู่
เมื่อเขาพูดจบ คนจากตระกูลหลงก็เขามาล้อมซวนหยวนไคและคนที่เหลือทันที
“คุณหลง พวกเราไม่มีใครได้แก่นมังกรเลย คุณต้องการจะทำอะไรที่นี่?” ซวนหยวนไคพูดออกมาด้วยสีหน้าที่มืดมน
“คุณกำลังวางแผนที่จะต่อต้านเราหรือยังไง คุณหลง? แม้ว่าหุบเขาพายุและตระกูลซวนจะอยู่ภายใต้ตระกูลหลง แต่ถ้าคุณกล้าฆ่าพวกเราล่ะก็ ครอบครัวของเราทั้งสองจะต้องขอคำอธิบายจากตระกูลหลงอย่างแน่นอน คุณแค่มาจากตระกูลสาขาเท่านั้น คุณจะทำให้ตระกูลของเราขุ่นข้องหมองใจกันเพราะคุณอย่างนั้นหรือ?”
เฉิงคุนระเบิดอารมณ์ออกมา เขามองจ้องไปที่หลงซิงซูโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆ
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...