หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 859

อย่างไรก็ตาม ความเย้ายวนต่อแก่นมังกรนั้นยิ่งใหญ่เกินไป หากตระกูลหลงล่วงรู้ว่าแก่นมังกรอยู่ที่ไหน ตระกูลอื่นๆ คงไม่มีหวังที่จะได้ครอบครองมัน

ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังบาดเจ็บ ฉินเสี่ยวเทียนก็ก้าวออกมา “คุณหลง ฉันรู้ว่าแก่นมังกรอยู่ที่ไหน”

ขณะที่ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรเกี่ยวแก่นมังกร เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในปัจจุบันแล้ว ตระกูลหลงนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ถ้าฉันจะเปิดเผยว่าเฉินผิงได้แก่นมังกรไปในตอนนี้ มันจะต้องตายอย่างแน่นอน!

“พูดออกมาซะ!” หลงซิงซูจ้องไปยังฉินเสี่ยวเทียน

“เป็นเฉินผิงที่ได้มันไป เขากลืนแก่นมังกรนั่นลงไป และตอนนี้เขาถูกจับตัวไปแล้ว” ฉินเสี่ยวเทียนบอก

“เฉินผิงอย่างนั้นหรือ?” หลงซิงซูขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะเขาไม่คุ้นเคยกับชื่อนั้นเลย

“เขาคือชายหนุ่มที่ถูกจับตัวไปโดยแดนไร้เงาก่อนหน้านี้ มีผู้หญิงสองคนอยู่ด้วยกับเขา” ฉินเสี่ยวเทียนอธิบาย

ทันทีที่หลงซิงซูได้ยินดังนั้น เขาจำได้ทันทีว่าเคยเห็นเมื่อครู่นี้ แต่เขาไม่ได้สนใจมากนัก

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เฉินผิงขึ้นฝั่ง เขาพาซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ไปด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ หลงซิงซูจึงเข้าใจผิดคิดว่าชายผู้นี้เป็นแค่เพลย์บอยจากครอบครัวที่ร่ำรวยเพราะเขาพาผู้หญิงงามมาที่เกาะสะกดมังกร

“คุณหลง หรือจะเป็นเฉินผิงคนนั้นคือคนที่พวกเรากำลังตามหาครับ?” คนรับใช้ของตระกูลหลงเข้ามากระซิบที่ข้างหู

“เฉินผิง เฉินผิง...”

หลงซิงซูพูดชื่อนั้นซ้ำไปซ้ำมา พยายามอย่างเต็มที่ที่จะนึกถึงความประทับใจเมื่อได้เห็นเฉินผิงครั้งแรก อนิจจา เขากลับจำอะไรไม่ได้เลยเพราะความคิดของเขาเกี่ยวกับชายคนนี้ไม่เคยเป็นไปในทิศทางนั้น

ในตอนนั้น คนที่เขาสงสัยมากที่สุดคือชายสูทดำที่เป็นผู้ฝึกวิชามาร นอกจากนี้ เขาเป็นคนที่มีพลังมากที่สุดในบรรดาคนที่มาด้วยกันทั้งหมด ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าเขาคือคนที่ตระกูลหลงกำลังตามหาอยู่

“ที่เขาพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า คุณซวน?” หลงซิงซูหันมาถามซวนหยวนไค

ซวนหยวนไคชำเลืองมองฉินเสี่ยวเทียนก่อนจะพยักหน้า “เขาพูดถูก เป็นเฉินผิงที่กลืนแก่นมังกรลงไป อีกทั้งเขายังเป็นคนที่ตัดแขนของผมด้วย”

เมื่อหลงซิงซูได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เขาเป็นถึงปรมาจารย์อาวุโสระดับสูง เฉินผิงสามารถตัดแขนของเขาได้อย่างไรกัน? เป็นไปได้หรือที่ฉันมองคนผิด? บางทีเขาอาจตั้งใจเก็บซ่อนความสามารถที่แท้จริงของเขาเอาไว้แต่แรก อีกทั้งยังพาผู้หญิงมาสองสามคนเพื่อต้องการจะหลอกล่อฉัน

เขาสูบและพ่นควันออกไปเพียงสองครั้งก่อนที่เขาจะไอออกมาไม่หยุด

“ลุงหลง อย่าสูบอีกเลยค่ะ ลุงกำลังบาดเจ็บอยู่”

อู่เม่ยเอ๋อร์รีบเข้ามาตบที่หลังของเขาเบาๆ

“ไม่เป็นไร แผลเก่าน่ะ มันฆ่าฉันไม่ตายหรอกนะ”

หลงอู่ส่งยิ้มให้เธอก่อนจะหันไปสูบบุหรี่อีกครั้ง

เขาเก็บงำอาการบาดเจ็บนั้นไว้เพื่อหลบหนีการตามล่าจากตระกูลหลง ด้วยคำสั่งที่ให้ตามหาเฉินผิง จึงทำให้ทั้งเขาและตาเฒ่ามังกรต้องหนีจากตระกูลหลงและถูกพวกเขาไล่ล่ามาตลอด ในชั่วพริบตาเดียวเวลาผ่านไปหลายปีแล้ว

“ลุงควรพักผ่อนได้แล้ว ลุงหลง เฉินผิงและคนอื่นๆ เพิ่งจากไปได้แค่วันเดียวเอง พวกเขาคงยังไม่กลับมาเร็วๆ นี้หรอกค่ะ ถึงแม้ว่าจะได้แก่นมังกรมาก็ตาม”

อู่เม่ยเอ๋อร์ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมหลงอู่ต่อไป