หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 867

“คุณเฉิน ผมใช้ยาดีที่สุดจากตำหนักยาแล้ว พวกเขาสองคนสามารถมีชีวิตต่อไปได้ แต่ในภายภาคหน้า พวกเขาอาจจะต้องนั่งรถเข็น...”

ซุนซือเหมี่ยวก้าวเข้ามาแล้วกระซิบบอก

เฉินผิงไม่พูดอะไร แต่ทว่าตำรากลั่นยากลับแวบผ่านเข้ามาในหัว พลางหาทางที่จะรักษาหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งให้ได้

“ขี้ผึ้งผสมหยกนิล”

ไม่นานก็มีตำรับยาผุดขึ้นในหัวของเฉินผิง เมื่อเขามองดูก็พบว่ายาสมุนไพรที่เขาต้องการมิใช่สมุนไพรหายากแต่อย่างใด ทว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ เขายังไม่มีพลังมากพอที่จะกลั่นยาได้ เขาต้องการพลังจากเตาหลอมเสินหนง

แต่ถึงกระนั้น เตาหลอมเสินหนงก็มิได้อยู่กับเขา จนกว่าจะได้กลับไปหุบเขายา เขาจึงทำได้เพียงเตรียมยาเท่านั้น

“เจ้าตำหนักซุน ผมสามารถรักษาพวกเขาได้ ตอนนี้ผมจะมอบใบสั่งยาให้แก่คุณ ได้โปรดเตรียมยาสมุนไพรที่จำเป็นให้ผมโดยเร็วที่สุดด้วยนะครับ!”

ขณะที่เฉินผิงกล่าว เขาก็ขอกระดาษและปากกาแล้วรีบเขียนรายชื่อยาสมุนไพรที่จำเป็น

หลังจากเขียนเสร็จแล้ว ซุนซือเหมี่ยวก็รับใบสั่งยาแล้วไปจัดเตรียมสมุนไพรโดยไม่ยอมเสียเวลา

เฉินผิงมองหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งพลางกล่าวว่า “พวกคุณสองคนนอนพักผ่อนเถอะ ผมจะรักษาพวกคุณสองคนเอง ยิ่งไปกว่านั้น ผมก็จะแก้แค้นให้พวกคุณด้วย...”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็หันหลังแล้วเดินจากไป หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งส่งสายตาด้วยความสิ้นหวัง พยายามที่จะห้ามเขาไว้ แต่ช่างน่าเสียดายที่พวกเขาไม่สามารถพูดได้ ดังนั้นเฉินผิงจึงเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย!

“คุณเฉิน คุณจะไปไหนครับ?”

ไป๋จ่านถังรีบวิ่งไล่ตามเขาไป

“ไอ้สองคนนั้นมันอยู่ที่ไหน?” เฉินผิงเอ่ยถามอย่างเย็นชา

“นะ... ในบ้านของคุณกู่!”

ไป๋จ่านถังตอบ

หลังจากได้ยินคำตอบแล้ว เฉินผิงก็กระโดดไปข้างหน้าแล้วกระโจนตัวลงจากชั้นสี่ เขามุ่งหน้าไปที่บ้านตระกูลกู่อย่างว่องไวในชั่วพริบตาเดียว

ไป๋จ่านถังกับเสี่ยวหลานตามหลังเขาไป จ้าวอู๋ฉีลังเลไปชั่วขณะ จากนั้นเขาเองก็ไล่ตามพวกเขาไปเช่นเดียวกัน

ภายในบ้านตระกูลกู่ ณ ชานเมืองหงเฉิง หนีซื่อเต้ากับเซี่ยโหวตุนกำลังเพลิดเพลินกับชาดำจากของสะสมของกู่เวิ่นเทียน!