หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 866

ด้วยเหตุนี้ เสี่ยวหลานจึงเอ่ยถามว่า “เฉินผิง พวกเราควรจะกลับไปที่หุบเขายาหรือเปล่า?”

ซูฉางเซิงและผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของหุบเขาล้วนแล้วแต่เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ หากเฉินผิงอยู่กับพวกเขาก็น่าจะปลอดภัยกว่า

เฉินผิงสีหน้ามืดมน เขาบอกกับไป๋จ่านถังอย่างเฉยเมยว่า “พาผมไปหาหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งที” เขาทำราวกับไม่ได้ยินคำแนะนำของเสี่ยวหลาน

“คุณเฉิน?”

ไป๋จ่านถังรู้สึกสับสนกับคำสั่งของเฉินผิง ศัตรูทั้งสองคนของเขาเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ ทำไขเขาถึงไม่หนีไปเล่า?

“เฉินผิง อย่าทำอะไรวู่วาม” เสี่ยวหลานให้คำแนะนำ

ทั้งเธอและไป๋จ่านถังต่างไม่ทราบว่าพลังของเฉินผิงพุ่งทะยานสูงอย่างน่าทึ่งตลอดเดือนที่ผ่านมา

“พาผมไปหาหลินเทียนหู่และคนอื่นๆ อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำซาก”

เฉินผิงชักจะหน้าตาเหยเกมากขึ้นเรื่อยๆ

อุณหภูมิในรถลดฮวบ ไป๋จ่านถังไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดฮีตเตอร์ในรถ

เขาเหลือบมองเฉินผิงพลางถอนหายใจ จากนั้นเขาก็หักเลี้ยวแล้วมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลหงเฉิง

ไป๋จ่านถังพาเฉินผิงกับเสี่ยวหลานไปยังชั้นสี่ของโรงพยาบาล เขาจองทั้งชั้นให้หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่ง

ระหว่างทางไปห้องผู้ป่วย ไป๋จ่านถังก็เอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเฉินครับ หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งพ้นขีดอันตรายแล้ว ผมเชิญซุนซือเหมี่ยวมารักษาพวกเขาที่นี่ แต่กระดูกของพวกเขาหักหมดเลย หลังจากนี้ไปพวกเขาอาจจะต้องพิการไปตลอดชีวิตแล้วล่ะ”

ขณะที่เร่งฝีเท้า เฉินผิงก็ยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์ ตอนที่เขาปรากฏตัว บรรดาลูกน้องของหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งกำลังเดินกันให้พล่านอยู่ตรงทางเดิน พวกเขาตั้งแถวทั้งสองอย่างเป็นระเบียบแล้วเอ่ยทักทายเฉินผิงอย่างอ่อนน้อม “คุณเฉิน!”

แต่แทนที่จะตอบ เฉินผิงกลับผลักประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินเข้าไป

“คุณเฉิน” ซุนซือเหมี่ยวที่อยู่ในห้องผู้ป่วย รีบปรี่เข้ามาต้อนรับเฉินผิง