หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 865

เมื่อเสี่ยวหลานสังเกตเห็นเฉินผิงหน้าเปลี่ยนสีก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ?”

“ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ”

เฉินผิงพาเสี่ยวหลานออกมาจากท่าอากาศยาน พลางคิดจะเรียกแท็กซี่กลับบ้าน

ขณะที่เฉินผิงยื่นแขนออกไปเพื่อเรียกแท็กซี่ ก็มีรถโรลส์รอยซ์คันหนึ่งมาจอดเทียบ

“ขึ้นรถมาสิครับ คุณเฉิน”

เมื่อหน้าต่างรถเลื่อนลง ก็เผยให้เห็นไป๋จ่านถังที่เป็นพลขับ

เฉินผิงมองเขาด้วยความตื่นตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมไป๋จ่านถังถึงได้มาอยู่ในหงเฉิงหรือชายผู้นั้นทราบเรื่องที่เขากลับมาได้อย่างไรกัน

ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำถามที่อยู่ในใจ ไป๋จ่านถังก็พูดจาคะยั้นคะยอว่า “ขึ้นรถก่อนเถอะครับ คุณเฉิน ไว้พวกเราค่อยคุยกันทีหลังก็ได้”

เขามีท่าทีและน้ำเสียงเร่งรีบ

เฉินผิงนั่งเบาะหน้าของโรลส์รอยซ์ ขณะที่เสี่ยวหลานนั่งเบาะหลัง เมื่อพวกเขาขึ้นรถแล้ว ไป๋จ่านถังก็เหยียบคันเร่ง

“ทำไมคุณถึงได้มาอยู่ในหงเฉิงได้ล่ะ?” เฉินผิงเอ่ยถามไป๋จ่านถัง

ไป๋จ่านถังเริ่มอธิบายยาวเหยียด “คุณเฉิน ผมไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในหงเฉิงหรอกครับ คุณปู่ของผมก็มาที่นี่ด้วย คุณไม่รู้หรอกว่าช่วงนี้มีคนตามหาคุณเยอะขนาดไหน มีคนมากมายมาที่หงเฉิง คุณปู่ของผมก็เลยพาตระกูลไป๋มาที่เมืองนี้เพราะท่านรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของครอบครัวคุณ ตอนนี้พวกเราอยู่ในหงเฉิงมาเป็นเดือนๆ แล้วล่ะ”

“ตามหาผมงั้นรึ?” เฉินผิงขมวดคิ้วตอบ

“ใช่ ตามหาคุณ คนพวกนี้เอ่ยถึงแก่นมังกรอะไรสักอย่างนี่แหละ ผมก็ไม่ทราบแน่ชัดเหมือนกัน ง่ายๆ เลย หลายคนที่ออกตามหาคุณล้วนอ้างว่ามาจากจิงตู แต่ผมไม่รู้จักพวกเขาเลยสักคน แม้แต่คุณปู่ของผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แม้ว่าพวกเขาต่างดูเหมือนผู้ชำนาญการต่อสู้ก็เถอะ”