หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 893

พอเห็นว่าซวนหยวนเหยียนไม่หลงกล เฉินผิงก็รู้ว่าเขาไม่ทีทางเลือกอื่นนอกจากฝ่าออกไป เขาจึงเร่งรัศมีของตัวเองขึ้นขณะจ้องซวนหยวนเหยียนไม่วางตา ในบรรดาพวกเขาซวนหยวนเหยียนเป็นคนที่ดูอันตรายที่สุด

เมื่อเห็นรัศมีที่เริ่มก่อตัวในร่างของเฉินผิง ซวนหยวนเหยียนก็หัวเราะ “นี่แกยังมีความกล้าพอที่จะฮึดสู้อยู่อีกเหรอ? เชื่อเถอะที่ฉันบอกว่าความพยายามของแกจะสูญเปล่า ทางรอดเดียวของแกคือต้องยอมทำตามฉันเท่านั้น..”

แต่เฉินผิงก็ไม่ได้พูดโต้ตอบ รัศมีอันน่าสะพรึงที่แผ่ออกจากร่างกายเปล่งแสงของเขา มันหมุนควงเป็นเกลียวเข้าใส่ซวนหยวนเหยียน ในวินาทีเดียวกันนั้นเฉินผิงก็ทะยานเข้าไปหาอีกฝ่าย

เขาต้องจู่โจมซวนหยวนเหยียนที่ยังไม่ทันตั้งตัว เป็นสถานการณ์ที่เป็นไปได้มากที่สุดที่เขาจะโค่นศัตรูได้ภายในกระบวนท่าเดียว

ซวนหยวนเหยียนหรี่ตาลงพร้อมยิ้มมุมปาก ดูเหมือนเขาจะคาดไว้แล้วว่าตัวเองจะเป็นเป้าโจมตี

ซวนหยวนเหยียนกางฝ่ามือออก เขาเรียกลำแสงสีทองให้ก่อตัวขึ้นที่เบื้องหน้า กลายเป็นโล่ป้องกันให้เขาราวกำแพง

“ได้ยินมาว่าแกมีร่างกายคงกระพัน ที่จริงฉันก็พอทำอะไรทำนองนั้นได้เหมือนกัน วันนี้ฉันจะให้แกได้เห็นของจริง..”

หลังจากนั้น ร่างกายของซวนหยวนเหยียนก็เริ่มเปล่งประกายสีทองเช่นกัน

แม้เฉินผิงจะตกใจแค่ไหน เขาก็ไม่มีที่ให้ถอยแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้ เว้นแต่ว่าเขาจะยอมยกแก่นมังกรให้ แต่ยังไงเขาก็จะไม่ยอมทำตามนั้น แก่นมังกรมีคุณค่ากับเขาเป็นการส่วนตัว มันคือสิ่งที่เสี่ยวหรูสละชีวิตเพื่อให้ได้มา แค่เหตุผลข้อนี้ข้อเดียวก็มากพอที่เขาจะไม่ยอมยกให้ใคร

ปัง!

หมัดของเฉินผิงซัดเข้าที่ด้านหน้าซวนหยวนเหยียนอย่างรุนแรง เกิดเป็นลำแสงกระจายออกไปทุกทาง หลังจากเสียงดังลั่นเขย่าปฐพีจบลง กำแพงสีทองด้านหน้าซวนหยวนเหยียนก็สลายกลายเป็นประกายวาววับก่อนจะปลิวไปกับสายลม

เรื่องไม่คาดฝันที่เพิ่งได้เจอทำเอาซวนหยวนเหยียนแปลกใจอยู่บ้าง “ไม่แปลกใจเลยที่น้องชายของฉันทำอะไรแกไม่ได้เลย ดูจากหมัดนั้นอย่างเดียว แกคงแข็งแกร่งยิ่งกว่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม ดูท่าจะมีคนมากมายที่โดนรูปลักษณ์ภายนอกของแกหลอกเข้า”

“ขอเถอะน่า..”

เมื่อการโจมตีหนแรกไม่อาจเข้าถึงตัว เฉินผิงจึงลงมือต่ออย่างไม่ลังเล เขาปลดปล่อยหมัดพลังทำลายล้างสูงตามไปติดๆ จนเกิดเป็นเสียงคำราม

แคล้ง!

“ฝันไปเถอะ..”

เฉินผิงยกแขนขวาขึ้นอีกครั้งอย่างมั่นคง จากนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏในมือของเขา

โลหิตไหลขึ้นมาบนใบดาบก่อนที่ของเหลวสีแดงจะลุกเป็นไฟ

“โอ้ ยังมีอีกรึ..”

ซวนหยวนเหยียนเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ก่อนที่รัศมีในร่างของเขาจะแรงกล้ายิ่งขึ้น สีหน้าของเขาเอาจริงเอาจังขึ้นมา

ในขณะเดียวกันเมื่อพวกคนที่มากับซวนหยวนเหยียนเห็นเฉินผิงเรียกกระบี่พิฆาตมังกร พวกเขาก็ชักดาบสั้นยาวหนึ่งฟุตที่เอวออกมาด้วย แต่พริบตาหลังจากนั้น ดาบในมือของพวกเขาก็ยืดออกมาจนยาวถึงสามฟุต

พวกเขาพุ่งเข้าใส่อย่างซึ่งหน้า ดาบสี่เล่มแทงเข้าไปจากสี่ทิศทาง พวกเขาเปล่งเสียงสวดพร้อมกันเกิดเป็นลำแสงโชตช่วงที่เข้าผสานกันอย่างรวดเร็ว จนเข้าไปห่อหุ้มเฉินผิงกับซวนหยวนเหยียน ราวกับทำหน้าที่เป็นกำแพงที่กักทั้งสองเอาไว้