เฉินผิงเข้าใจดีว่าสถานการณ์ของจ้าวลี่กั๋วเร่งด่วนแค่ไหน ถ้าจ้าวลี่กั๋วไม่ได้มีวิชาที่ทำให้เขาสามารถใช้พลังลมปราณของตัวเองคงสภาพหัวใจเอาไว้ได้ เขาก็คงกลายเป็นศพไปแล้ว
ตอนนี้เฉินผิงต้องรีบมุ่งหน้าไปที่หุบเขายา เขาจะได้กลั่นยาหุยเทียนตันเพื่อเอาไปใช้คืนชีพให้ จ้าวลี่กั๋ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นที่เสี่ยวหลานบาดเจ็บเจียนตาย เพราะเธอกินยาหุยเทียนตันเข้าไปจึงฟื้นคืนกลับมาได้
เมื่อเห็นว่าสองคนนั้นยังไม่ได้มีอันตรายถึงตายขี้ผึ้งผสมหยกนิลที่หลินเทียนหู่กับชือเฟิ่งต้องใช้จึงเอาไว้ทำทีหลังก็ได้
รู้ตัวอีกทีเฉินผิงก็มาถึงแนวป่ายาวเหยียด ถ้าข้ามที่นี่ไปได้เขาจะตรงไปถึงทางเข้าหุบเขายาได้เลย
แต่ก่อนที่เฉินผิงจะได้ไปไกลมากกว่านี้ เขาก็หยุดเท้าโดยพลันเพื่อที่จะตรวจดูรอบๆ ตัวเขาก่อน
“การที่ตามรอยผมมาได้นานขนาดนี้โดยที่ไม่ถูกเจอตัว คุณก็ถือได้ว่าตัวเองเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงแล้ว ไม่รู้สึกอายบ้างเหรอที่แอบหลบๆ ซ่อนๆ อย่างกับหนู?”
สีหน้าเฉินผิงเย็นชาไม่ต่างจากน้ำเสียง
“ช่างเป็นปราณสัมผัสที่เฉียบคมนัก ไม่แปลกสำหรับคนที่กลืนแก่นมังกรเข้าไป แกสัมผัสถึงพวกเราได้แม้ว่าเราจะพยายามปิดบังตัวตน..”
เมื่อเสียงนั้นจางไป เงาดำห้าร่างก็โผล่ออกมาให้เห็น
กลุ่มคนทั้งห้าล้วนแต่เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ พวกเขากระจายกันรอบเฉินผิงด้วยท่าทีคุกคาม ล้อมเอาไว้ไม่ให้เขาหนีไปไหน
เพียงเหลือบมองเฉินผิงก็รู้ได้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร เพราะหนึ่งในพวกเขาคือซวนหยวนหรง คนที่เพิ่งจะโดนเขาหยามหน้า
“ขอเดาว่าแกคงคาดไม่ถึงที่เรามาเจอกันเร็วขนาดนี้ ใช่ไหมเฉินผิง? ฉันบอกแล้วว่าจะไม่ปล่อยแกให้รอดไปได้..”
ซวนหยวนหรงจ้องเฉินผิงเขม็งด้วยดวงตาเปี่ยมโทสะ
ดูท่าหมอนี่จะยังไม่ฟื้นตัวจากความเจ็บปวดและความอับอายที่ได้รับเมื่อวาน
เขาไม่เคยคิดว่าซวนหยวนเหยียนจะบากหน้ามาด้วยตัวเอง ดูท่าตระกูลซวนจะไม่ออมมือให้ฉันเสียแล้ว
เฉินผิงประเมินดูสภาพรอบตัว เขารีบหาช่องทางหลบหนี เพราะเฉินผิงไม่มั่นใจว่าตัวเองจะเอาชนะซวนหยวนเหยียนกับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์อีกจำนวนหนึ่งได้ อีกอย่างเขาไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียเปล่า จึงไม่อยากสู้กับพวกเขาที่นี่
“เลิกคิดเรื่องหนีได้เลย ไม่มีทางที่แกจะรอดไปได้ แค่มอบแก่นมังกรมาแล้วแกจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว..”
ซวนหยวนเหยียนยิ้มเยาะเมื่อมองออกว่าเฉินผิงคิดอะไร
“เอาปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ห้าคนมารุมล้อมปรมาจารย์อาวุโสคนเดียว? ในฐานะประมุขตระกูลซวนไม่คิดเหรอครับว่าคุณกำลังทำให้ตระกูลเสียเกียรติ? มาสู้กับผมแบบตัวๆ ดีกว่า ถ้าคุณแน่จริง” เฉินผิงพูดแหย่ซวนหยวนเหยียน
“ฮ่าๆๆ ทำให้ตระกูลเสียเกียรติ? แบบนั้นมันน่าอายตรงไหน? แถวนี้ไม่มีคนมาเห็นอยู่แล้ว ใครมันจะไปรู้ถ้าฉันจัดการแกเสียที่นี่? แกนึกยังไงถึงใช้แผนกระจอกแบบนี้? ถึงจะเป็นแค่ปรมาจารย์อาวุโส แต่พลังของแกไปไกลจนเทียบเท่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ แม้แต่น้องชายของฉันก็ยังไม่อาจขโมยมาจากแกได้ เพราะงั้นเลิกเล่นสกปรกทีเถอะ..”
ซวนหยวนเหยียนไม่ยอมติดกับเฉินผิง และดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนจะลงมือจัดการเขาพร้อมกัน ถ้าเฉินผิงไม่ส่งแก่นมังกรให้ตามที่ขอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...