หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 896

ในระหว่างนั้น เฉินผิงกำลังวิ่งไปที่หุบเขายาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บหนักของเขา

เขาคงไม่อยู่ในสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ถ้าสู้กับซวนหยวนเหยียนแค่คนเดียว แต่พอมีพลังลมปราณของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนคอยช่วยก็ทำให้ซวนหยวนเหยียนกลายเป็นคู่ต่อสู้ฝีมือร้ายกาจ

เขาส่งพลังวิญญาณไปเสริมพลังขา ช่วยให้เฉินผิงมาถึงหุบเขายาได้ภายในเวลาไม่ถึงวัน

ศิษย์ของตำหนักที่เฝ้าทางเข้ารีบก้าวเข้ามาพยุงเฉินผิงเอาไว้เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพแบบนั้น

เมื่อมีคนรีบไปแจ้งซูฉางเซิง เขาก็วิ่งตามมาพร้อมด้วยเสี่ยวหลานกับผู้อาวุโสอีกหลายคน

ทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นเฉินผิงมีแผลเต็มตัว

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณคะ เฉินผิง?” เสี่ยวหลานถามด้วยสีหน้าเจ็บปวดใจ

“เรื่องมันยาวน่ะครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้พวกคุณฟังทีหลัง” เฉินผิงหันไปพูดกับซูฉางเซิง “คุณซู ช่วยเตรียมสมุนไพรสำหรับยาหุยเทียนตันได้ไหมครับ? ผมว่าจะกลั่นยาตัวนั้น”

ซูฉางเซิงลังเล “แต่ดูจากสภาพคุณ..”

“ไม่ต้องห่วงผมครับ รีบไปเถอะ! หลังพักอีกสักหน่อยผมก็ไม่เป็นไรแล้ว!” เฉินผิงรบเร้าเขา

ซูฉางเซิงจึงปลีกตัวไปรวบรวมวัตถุดิบ ขณะที่เสี่ยวหลานช่วยพาเขาไปที่ห้องด้านในตำหนักยา

เฉินผิงเริ่มกำหนดลมหายใจและบาดแผลของเขาค่อยๆ หายดีโดยใช้จิตตวิสุทธิ ร่างกายของเขาดูดซับพลังวิญญาณรอบๆ รวมไปถึงพลังของแก่นมังกรที่เพิ่งฟื้นคืน

แต่ถึงอย่างนั้น พลังวิญญาณเท่านี้ไม่อาจเพียงพอที่จะช่วยให้เฉินผิงรักษาตัวได้เต็มที่ ทั้งยังไม่มากพอที่จะเอาไปใช้ปรุงยาหุยเทียนตัน

เมื่อเขาลืมตาขึ้นช้าๆ ฟ้าก็มืดแล้ว แผลภายนอกหายไปจนหมด แต่ร่างกายของเขาก็ยังอ่อนแออยู่

เฉินผิงตรงไปที่โถงเทพโอสถ จึงได้รู้ว่าไม่มีใครอยู่เลย พอเห็นเตาหลอมเสินหนงตั้งอยู่กลางโถงเขาเลยคิดว่าทุกคนกำลังออกไปรวบรวมสมุนไพร

เฉินผิงลูบไล้เตาหลอมเสินหนงเบาๆ ปราณสัมผัสของเขาตรวจเจอพลังที่ให้ความรู้สึกสดชื่นอยู่ภายใน

มันไม่เหมือนกับพลังวิญญาณทั่วไป พลังนี้ทำให้เฉินผิงรู้สึกผ่อนคลายและมันฟื้นกำลังวังชาของเขาอย่างรวดเร็ว

ฝุบ!