พอคิดเรื่องนั้นเฉินผิงก็เริ่มใจเย็นลง จนความตื่นเต้นจางไป
“คุณซู ผมต้องการให้คุณช่วยงานผู้อาวุโสอีกสองสามคนปรุงยายาฟื้นฟูร่าง อีกสักสิบกว่าเม็ดในคืนนี้ ผมอยากให้เสร็จภายในพรุ่งนี้เช้า” เขาพูดขณะเก็บยาหุยเทียนตัน
เฉินผิงวางแผนว่าจะนำยายาฟื้นฟูร่างไปให้สมาชิกกระทรวงยุติธรรม จะได้เร่งพลังกายของพวกเขาให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้
“นายท่าน โปรดวางใจว่าพวกเราจะทำงานให้เสร็จ” ซูฉางเซิงพยักหน้าตอบ
จากนั้นเฉินผิงก็ออกจากโถงเพื่อไปพักผ่อนที่ห้องของเขา แต่เสี่ยวหลานแอบตามเขามาอย่างกระชั้นชิด
แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้เจอกันแค่สองวัน เธอก็รู้สึกว่าไม่อาจแยกจากเขาได้และเอาแต่คิดถึงเขาตลอดเวลา
“ทำไมป่านนี้แล้วคุณยังมาเดินตามผมอยู่ล่ะ? น่าจะไปนอนได้แล้วนะครับ” เฉินผิงถามอย่างร้อนรน
เพราะเสี่ยวหลานเป็นคนตรงไปตรงมา เขาจึงอาจจะเสียความบริสุทธิ์ให้เธอได้ถ้าเขาไม่ทันระวัง
แน่นอนว่าเรื่องนั้นซูอวี่ฉีคงไม่ยอมแน่
“คุณยังไม่หายบาดเจ็บดีเลยนะคะ ฉันก็ต้องมาดูแลคุณสิ!” เสี่ยวหลานตอบ
“ตอนนี้ผมไม่เป็นไร เพราะงั้นคุณไม่ต้องมาดูแลผมก็ได้”
เฉินผิงถึงกับกระโดดไปมาให้เธอเห็นว่าเขาหายดีแล้ว
“ถ้าฉันบอกว่ายังไม่หายก็คือไม่หายค่ะ! ให้ตายสิ คุณนี่เป็นผู้ชายที่เรื่องมากซะจริง! ทำไมถึงดื้อด้านนักล่ะ?” เสี่ยวหลานเถียงขณะที่เธอลากเฉินผิงเข้าห้องแล้วล็อคประตู
“คุณกำลังทำอะไรน่ะ?” เฉินผิงถามอย่างหวั่นๆ
“ฉันจะพักที่นี่ จะได้ดูแลคุณแล้วก็นอนกับคุณได้” เสี่ยวหลานตอบไม่อ้อมค้อม
เดี๋ยวนะ..ฉันนึกว่าเรื่องแบบนี้ผู้ชายต้องเป็นคนบอกผู้หญิงเสียอีก? ทำไมตอนนี้มันถึงสลับกันล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...