หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 899

“ผมเชื่อคุณอยู่แล้ว..ท่านเจ้าหุบเขา” แม้ซูฉางเซิงจะพูดอย่างนั้น ดวงตาของเขาก็ยังแฝงแววกังขาปนประชดประชันยามที่มองเฉินผิง

เพราะไม่อยากเสียเวลากับเรื่องนี้มากเกินไป เฉินผิงจึงยักไหล่อย่างหมดหนทางและไม่พูดแก้ตัวอีก

จ้าวลี่กั๋วยังรอยาหุยเทียนตันจากฉันอยู่ ฉันต้องรีบเอาไปส่งให้ไว!

“ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากครับ คุณซู ผมจะกลับแล้ว!”

“ฉันไปด้วยค่ะ!” เสี่ยวหลานพูดขึ้นมาโดยพลัน

“ไม่มีทาง! คุณยังไม่รู้อีกเหรอว่าการไปกับผมมันอันตรายแค่ไหน? คุณจะตายเอาได้นะถ้ามากับผม!” เฉินผิงปฏิเสธคำขอของเธอทันที

“ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากไปกับคุณค่ะ ถ้าจะห้ามกันก็ฆ่าฉันเลยดีกว่า!” เสี่ยวหลานตะโกนด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

พอเห็นว่าเธอตัดสินใจแล้วว่าจะไป เฉินผิงก็ได้แต่ถอนใจอย่างอับจนแล้วก็พูด “ก็ได้..แต่ถ้าเราไปเจออันตรายเข้าคุณต้องหนี เข้าใจนะ? ผมไม่อยากให้คุณทำตัวเป็นนางเอกจนทำเรื่องงี่เง่า!”

“คุณดูถูกความสามารถของฉันเกินไปแล้วนะคะ เฉินผิง! รู้ไหมว่าฉันเป็นถึงปรมาจารย์อาวุโส? อีกอย่างฉันยังมีคาถายั่วยวนอีกด้วยด้วย!” เสี่ยวหลานทักท้วงพลางทำปากยื่น

เธอไม่ได้รู้เลยว่าปรมาจารย์อาวุโสไม่ได้เก่งกาจอะไรเลยในเมืองอย่างจิงตู คาถายั่วยวนของเธอจะใช้ไม่ได้ผลเลยถ้าเจอกับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ที่มีจิตแก่กล้า แต่เฉินผิงก็คร้านจะเถียงต่อและรีบเร่งไปที่แดนไร้เงากับเธอ

เพราะเธอขนสัมภาระมามากเกิน กว่าพวกเขาจะไปถึงก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว

ยามสองคนที่คุ้มกันด้านนอกแดนไร้เงารีบเข้ามาต้อนรับเฉินผิงเมื่อเห็นเขา

“เฉินผิง!” จ้าวฉวางวิ่งออกมาจากโถงใหญ่เมื่อได้ยินว่าเขามาถึงแล้ว

เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะกลับมาใวขนาดนี้

แม้ว่าจ้าวฉวางจะดูบอบบางไปหน่อยในด้านพลังกาย แต่เขาก็มีศักยภาพมากพอที่จะเป็นนักสู้ที่เก่งกาจได้ ถ้าได้รับการฝึกที่ดี

ระหว่างที่จ้าวฉวางกำลังจัดเตรียมเพิ่มยามเฝ้าทางเข้า เฉินผิงกับเสี่ยวหลานพากันเดินไปยังห้องที่จ้าวลี่กั๋วนอนอยู่ สีหน้าของเขาไร้สีสันและไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าเขายังมีชีวิต

“มะ-ไม่ใช่ว่าเขาตายแล้วเหรอ? เราจะช่วยชีวิตคนตายได้ยังไง?” เสี่ยวหลานถามด้วยความตกใจ

“คุณจ้าวยังไม่ตาย คุณอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ตอนนั้นสภาพของคุณแย่กว่านี้อีก อวัยวะภายในทุกส่วนบอบช้ำหนัก ที่คุณรอดมาได้ก็เพราะยายืดอายุของคุณซูกับยาหุยเทียนตันที่ผมเอามาให้คุณหลังจากที่อุ้มคุณกลับมาที่ตำหนักยา” เฉินผิงอธิบาย

“ก็เพราะคุณช่วยชีวิตฉันไว้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะตอบแทนด้วยร่างกายของฉัน! ที่จริงฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเรื่องนี้มันถึงเข้าใจยากนักสำหรับคุณ!” เสี่ยวหลานหยอกเขาเล่น

เฉินผิงตัดสินใจว่าจะเมินเรื่องที่เธอพูด เพราะเขาไม่อาจรู้ได้ว่าเธอจะพ่นอะไรออกมาจากปากสุดสัปดนของเธออีก

จากนั้นเขาก็ลองจับชีพจรของจ้าวลี่กั๋ว ก่อนจะถ่ายพลังวิญญาณเข้าร่างของอีกฝ่าย หัวใจในอกของจ้าวลี่กั๋วยังคงเต้นอย่างอ่อนแรงโดยมีรัศมีห่อหุ้มเอาไว้