หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 901

ซู่ชีเม่าทั้งหน้าแดงทั้งติดอ่าง เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง

เฉินผิงยิ้มจางๆ แล้วบอกเขา “ไม่เป็นไรครับ ที่จริงผมโดนมัดมือชกให้เป็นเจ้าหุบเขายา คนที่ยังคอยดูแลหุบเขาอยู่จริงๆ คือคุณซูกับคนอื่นๆ”

“ใช่ ใช่ครับ” ซู่ชีเม่าพยักหน้าซ้ำๆจนเขาดูงุ่มง่าม

“อย่ามัวแต่ยืนเฉยสิครับ กินยาฟื้นฟูร่างแล้วก็รีบฝึกกันได้แล้ว” เฉินผิงบอก

จ้าวอู๋ฉีโบกมือเรียก จากนั้นหัวหน้าของแต่ละกลุ่มก็เดินออกมารับยา แล้วเอาไปแจกจ่ายให้คนในกลุ่ม

“ขอบคุณครับ คุณเฉิน”

สมาชิกกระทรวงยุติธรรมที่ได้รับยาฟื้นฟูร่างต่างปลื้มปีติและพากันขอบคุณเฉินผิง

“ในเมื่อผมรับปากว่าจะเป็นครูฝึกให้พวกคุณ นี่จึงเป็นสิ่งที่ผมควรทำ!” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“คุณเฉิน ไปพักบ้างเถอะครับ ผมนัดหัวหน้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เอาไว้แล้วในตอนเย็น และผมจะไปกับคุณด้วย ตราบใดที่เราอยู่กับคนของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตู ผมเชื่อว่าอีกหลายคนคงทั้งกลัวทั้งหวั่นเกรงก่อนที่จะกล้ามาหาเรื่องคุณ” จ้าวอู๋ฉีกระซิบที่ข้างหูของเฉินผิง

“ขอบคุณครับ นายพลจ้าว!”

เฉินผิงตอบอย่างซาบซึ้งใจ

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ คุณเฉิน ตอนนี้คุณคือคนของกระทรวงยุติธรรม ปัญหาของคุณก็คือปัญหาของผมด้วย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เชิญประมุขของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มาไม่ได้ เพราะผมไม่ใช่คนสำคัญขนาดนั้น” จ้าวอู๋ฉีกล่าวอย่างละอาย

“เพียงเท่านี้ผมก็ซึ้งใจแล้วครับ”

เฉินผิงรู้สึกขอบคุณจ้าวอู๋ฉีจากใจจริง เขากับตระกูลไป๋คือคนกลุ่มเดียวที่เฉินผิงไว้ใจได้ในจิงตู

พอตกค่ำ คนของกระทรวงยุติธรรมก็พาเฉินผิงไปที่ห้องโถง

เมื่อเฉินผิงไปถึงห้องโถง เขาก็เห็นชายแก่ในชุดฝึกซ้อมสีดำนั่งอยู่กลางห้อง ชายแก่คนนั้นดูมีสง่าราศี สีหน้าของเขานิ่งเฉย

จ้าวอู๋ฉียิ้มกว้างในระหว่างที่เขารินชาให้ผู้อาวุโส