หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 902

เฉินผิงต้องการจะบรรลุขั้นหลุดพ้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาไปถึงขั้นก่อแกนกลาง ก่อนจะเตรียมจุดชีพจรตันเถียน จากนั้น พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว

เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินผิงก็จะเทียบได้เท่ากับปรมาจารย์การต่อสู้แล้ว และด้วยกระบี่พิฆาตมังกร เขาก็อาจจะมีพลังมากเพียงพอกับการต่อสู้กับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดได้

เขาไม่อาจต้านทานปรมาจารย์การต่อสู้ได้ด้วยพลังในปัจจุบันของเขา

“คุณกั๋วต้องเคยเห็นทรัพย์สมบัติมามากมาย ดังนั้นเขาคงจะไม่สนใจในแก่นมังกรหรอก”

จ้าวอู๋ฉีเริ่มประจบกั๋วเว่ย

“นายพลจ้าว คุณอย่าได้ชมผมมากเกินไป ผมก็ไม่ได้สนใจแก่นมังกรก็จริง แต่คุณไม่รู้หรอกว่าผมชอบอะไร และผมหวังว่า คุณจะไม่ลืมสัญญานะ”

กั๋วเว่ยไม่ได้ติดกับคำเยินยอจากจ้าวอู๋ฉี แต่เขากลับพูดตอบไปอย่างเย็นชา

จ้าวอู๋ฉีนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ผมรักษาสัญญาอยู่แล้ว แต่ทว่า เรื่องของคุณเฉิน…”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะแจ้งทุกสำนักในนามของสมาคมศิลปะการต่อสู้ ว่าห้ามใครทำร้ายเฉินผิงเด็ดขาด ก่อนที่จะมีการแข่งขันระดับนานาชาติ เพราะถึงอย่างไร เฉินผิงก็เป็นตัวแทนของอาณาจักรต้าซย่า!” กั๋วเว่ยให้คำมั่น

จ้าวอู๋ฉีดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น “ขอบพระคุณมากครับคุณกั๋ว”

ตราบใดที่สำนักใหญ่ๆ ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้กับเฉินผิงก่อนที่จะมีการแข่งขัน เขาก็จะสามารถส่งเฉินผิงออกไปจากเมืองหลวงได้อย่างลับๆ หลังเสร็จสิ้นการแข่งขัน และเฉินผิงก็จะไปซ่อนที่ไหนก็ได้

กั๋วเว่ยเหลือบมองเฉินผิงอีกครั้ง ก่อนที่จะยืนขึ้นและเดินจากไป ขณะที่เขากำลังจะออกไปนั้น กั๋วเว่ยก็ตวัดนิ้วและยิงลำแสงสีขาวใส่ร่างของเฉินผิง

เฉินผิงตกตะลึง เขารีบพยายามกำจัดลำแสงสีขาวนั้นออกจากร่างกาย แต่เขาก็หาลำแสงสีขาวในร่างเขาไม่พบ แม้เขาจะหมุนเวียนพลังชี่ในตัวแล้วก็ตาม

“คุณกั๋ว…”