หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 903

กระนั้น เรื่องราวตอนนี้ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว ข่าวนั้นมาจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตู ดังนั้นทุกสำนักในทั่วทุกภูมิภาคจะต้องให้ความสนใจ

“จริงๆ แล้วเฉินผิงนี่เป็นใครกัน? เขาทำให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตูออกตัวแทนเขาได้ยังไง?”

“ใช่ชายคนที่กลืนแก่นมังกรเข้าไปหรือเปล่า?”

“เขามาจากไหน? เป็นลูกชายในตระกูลสูงศักดิ์หรือเปล่านะ?”

“เยี่ยมไปเลยนะ ถ้าฉันสามารถทำให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตูออกตัวแทนได้ ฉันก็นอนตายตาหลับแล้วล่ะ”

ทั่วทั้งสภายุทธจักรเต็มไปด้วยการพูดคุยกันอย่างร้อนระอุ และชื่อของเฉินผิงก็โด่งดังขึ้นมาภายในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้

แต่ทว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เฉินผิงต้องการ เขาต้องการเพียงแค่ได้บ่มเพาะพลังอย่างสงบและสุขุมรอบคอบ จนกว่าเขาจะมีพลังที่แข็งแกร่งพอจะโจมตีพวกตระกูลหลงและช่วยเหลือแม่เขาออกมาได้ นอกจากนั้นแล้วยังมีชายอีกคนที่ทำให้แม่เขาผิดหวัง นั่นก็คือพ่อแท้ๆ ของเฉินผิงนั่นเอง เขาต้องการรู้ว่าจริงๆ แล้วพ่อเขานั้นเป็นคนอย่างไรกันแน่

เขาเป็นเจ้าของพลังจิตตวิสุทธิที่ทรงพลังอย่างร้ายกาจ และยังมีแหวนที่สามารถใช้ควบคุมทั้งตำหนักมังกรฟ้าอีกด้วย ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีไว้ในครอบครองได้ แม้แต่กองกำลังของแดนไร้เงาก็ยังเป็นเพียงแค่กองทหารเล็กๆ ของตำหนักมังกรฟ้า นี่ก็เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นได้แล้วว่า ตำหนักมังกรฟ้านั้นยิ่งใหญ่ทรงอิทธิพลมากเพียงใด

และในที่สุดเมื่อเขาค้นหากองกำลังทั้งสิบสามแห่งของตำหนักมังกรฟ้าได้สำเร็จ เฉินผิงแทบไม่กล้าจินตนาการว่าตำหนักมังกรฟ้าจะแข็งแกร่งขึ้นมากอีกสักเพียงใด และในฐานะที่เป็นเจ้าเหนือหัวแห่งตำหนักมังกรฟ้า มันก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับเขาที่จะทำลายพวกตระกูลหลงให้ราบคาบ

เฉินผิงในตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเขาจะต้องสู้กับคนทั้งโลก และแม้แต่กระทั่งทั้งกาแล็กซี่ในฐานะเจ้าเหนือหัวแห่งตำหนักมังกรฟ้า และยังไม่รู้อีกว่าตำหนักมังกรฟ้านั้นยิ่งใหญ่เหนือจินตนาการมากแค่ไหน

ขณะนั้นเอง ภายในห้องโถงของบ้านตระกูลซวน!

“บ้าเอ๊ย ไอ้เด็กนั่นมันไปสนิทชิดเชื้อกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไง?”

ซวนหยวนเหยียนอ่านข้อความในสภายุทธจักรที่โพสต์โดยสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ จากนั้นเขาก็ปาโทรศัพท์ลงพื้นด้วยความเดือดดาล

“พี่ใหญ่ พวกระดับสูงคงเป็นคนสั่งให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ทำเช่นนี้ เพราะอย่างไรเสียเฉินผิงก็เป็นผู้แทนของกระทรวงยุติธรรม ที่เขาได้รับความคุ้มครองก็คงเพราะตำแหน่งทางการของเขานั่นแหละ” ซวนหยวนหรงกล่าวมาจากด้านข้าง

“ฮึ่ม แม้แต่กระทรวงยุติธรรมก็มาปกป้องเขา มาคอยดูกันว่าหลังการแข่งขัน ใครจะไปให้ที่กบดานกับเขาอีกบ้าง”

ดวงตาของซวนหยวนเหยียนฉายรังสีอำมหิตออกมาแวบหนึ่ง

เฉินผิงตัดแขนของลูกชายเขา และยังทำให้ซวนหยวนหรงต้องอับอายขายหน้า แต่กระนั้น ซวนหยวนเหยียนก็ทำอะไรไม่ได้เลยหลังจากโจมตีเฉินผิง ซึ่งนั่นทำให้ซวนหยวนเหยียนโมโหมาก

ที่บ้านตระกูลหลง!

หลงจิ้งกั๋วอ่านข่าวจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แล้ว เขาหรี่ตาเล็กน้อย ท่าทางของเขาไม่ได้แสดงออกมาอย่างโศกเศร้าหรือมีความสุขใดๆ

“เด็กนี่ต้องซ่อนอะไรเอาไว้อยู่แน่ๆ เขาถึงได้รู้วิธีการใช้อำนาจของกระทรวงยุติธรรมไปบีบให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ออกตัวแทนเขาได้สำเร็จ”

หลงจิ้งกั๋วพูดออกมาอย่างเย็นชา

“คุณหลง ข่าวมาจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และไม่ได้ตั้งเป้ามายังตระกูลหลง มันน่าจะหมายความถึงสำนักอื่นมากกว่า เพราะถึงยังไง หลายๆ สำนักก็ต่างเพ่งเล็งไปที่แก่นมังกรในร่างของเฉินผิง โดยเฉพาะตระกูลซวน เฉินผิงตัดแขนของซวนหยวนไค ทั้งยังปล้นตำแหน่งครูฝึกในกระทรวงยุติธรรมของซวนหยวนหรงไปอีกด้วย ซวนหยวนเหยียนคงจะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟแล้วในตอนนี้” หลงซิงซูกล่าวขึ้นขณะที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ดูเหมือนไอ้เด็กนี่จะมีสัญชาตญาณของพวกตระกูลหลงอยู่เหมือนกันนะ หากเฉินผิงกลายเป็นหลานของฉันขึ้นมาจริงๆ ฉันก็คงตัดใจฆ่าเขาไม่ลง” หลงจิ้งกั๋วยิ้มเยาะและกล่าวออกมา

“คุณหลงครับ เขาอันตรายมากเกินกว่าที่เราจะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ ถ้าหากเฉินผิงเป็นลูกชายของคุณหลงต้าเฉียวจริง ผมเกรงว่า…”

“นายกำลังจะบอกให้ฉันทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?” หลงจิ้งกั๋วขมวดคิ้ว ออร่าความเย็นเยียบจากร่างกายเขาแผ่ปกคลุมไปทั่วร่างของหลงซิงซู

หลงซิงซูกลัวมากจนเหงื่อกาฬแตกพล่าน เขารีบคุกเข่าลงบนพื้นก่อนจะกล่าวว่า “อภัยให้ผมด้วยครับ คุณหลง”

“จำไว้ว่า นายเป็นแค่ญาติห่างๆ ของตระกูลหลงเท่านั้น อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งมากจนสามารถวิพากษ์วิจารณ์ฉันได้ รู้จักที่ของตัวเองเสียบ้าง”

หลงจิ้งกั๋วจ้องหน้าเขาด้วยสายตาทิ่มแทง