หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 904

ตำแหน่งผู้นำตระกูลของหลงจิ้งกั๋วนั้นไม่ได้ได้มาง่ายๆ เขาพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งนี้ เพราะญาติของเขาไม่มีใครเห็นหัวเขาเลย เขาจำต้องฆ่าพ่อเพื่อให้ได้กลายเป็นผู้นำตระกูล แต่ทว่า ผู้อาวุโสหลงก็ได้บอกความลับสำคัญให้หลงต้าเฉียวรับรู้ก่อนที่จะตาย ดังนั้นเธอจึงถูกตระกูหลงจับมาขังและทนทุกข์ทรมานมากว่ายี่สิบปี หลงจิ้งกั๋วมักจะอิจฉาหลงต้าเฉียวอยู่ตลอด เพราะพ่อรักน้องสาวของเขาคนนี้มากกว่า จนถึงขนาดตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงของเธอว่าหลงรั่วถง ซึ่งมีความหมายว่าหญิงสาวที่สง่างามและประสบความสำเร็จในทุกสิ่งที่เธอทำ

เขายึดถือเอาตำแหน่งของเขาเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าอะไรใดๆ ทั้งหมด ดังนั้น เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ญาติห่างๆ ของตระกูลหลงเข้ามาแทรกแซงกิจการภายในตระกูลของเขา คนพวกนั้นมีหน้าที่แค่เพียงทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายเท่านั้นเอง

“ผมจำได้ครับ”

หลงซิงซูพยักหน้าซ้ำๆ

“ส่งข้อความออกไปในนามของตระกูลหลง ว่าห้ามให้ใครฆ่าเฉินผิงเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น พวกมันจะต้องเผชิญหน้ากับความเดือดดาลของฉัน”

ถ้าเฉินผิงกลายเป็นหลานของเขาขึ้นมาจริงๆ หลงจิ้งกั๋วก็ตั้งใจจะใช้เขาข่มขู่หลงต้าเฉียว แต่ถ้าหากเฉินผิงตาย เขาก็เหมือนสูญเสียสิ่งมีค่าไป

“รับทราบครับ” หลงซิงซูพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป

ไม่นานนัก อีกข้อความหนึ่งก็ปรากฏอยู่บนสภายุทธจักร

มันเป็นข้อความจากพวกตระกูลหลง ส่งมาเตือนทุกสำนักไม่ให้ฆ่าเฉินผิง

ในตอนนี้ ทั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลงต่างออกตัวแทนเฉินผิงกันทั้งนั้น ทุกคนในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ต่างก็ตื่นตระหนก

ไม่มีใครรู้เหตุผล ว่าทำไมตระกูลหลงถึงต้องการปกป้องเฉินผิง

แต่กระนั้น พวกเขาก็สงสัยว่าเฉินผิงอาจมีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกตระกูลหลงก็เป็นได้

มีเพียงเฉินผิงและตระกูลหลงเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ เพราะถึงอย่างไร มันก็เป็นเพียงแค่ข่าวลือ และพวกตระกูลหลงก็จะไม่ยอมเปิดเผยต่อสาธารณชนเด็ดขาด

“คุณเฉิน ดูนี่สิ”

จ้าวอู๋ฉีเปิดข้อความที่โพสต์ในสภายุทธจักรโดยพวกตระกูลหลงและเดินตามหาเฉินผิงอย่างรีบร้อน “ตระกูลหลงก็ประกาศว่าจะปกป้องคุณเช่นกัน คุณมีเรื่องราวในอดีตอะไรกับพวกเขาหรือเปล่า?”

จ้าวอู๋ฉีคิดว่ามันแปลกมาก เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเฉินผิงกับตระกูลหลงมาก่อนเลย หากเฉินผิงมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหลงจริง พวกเขาก็จะไม่สามารถใช้ตัวตนอย่างเป็นทางการในฐานะคนของกระทรวงยุติธรรมเพื่อปกป้องเขาในจิงตูได้

เฉินผิงดูข่าวและไม่รู้ว่าทำไมตระกูลหลงจึงโพสต์เช่นนั้น แต่ทว่า เขาก็มั่นใจว่าตระกูลหลงสงสัยในตัวตนของเขา

ในตอนนั้น หลงอู่และตาเฒ่ามังกรต่างก็เตือนเขาให้อยู่อย่างเงียบๆ เท่าที่จะทำได้ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกตระกูลหลงรู้ถึงการมีอยู่ของเขา ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงมีเวลามากในการบำเพ็ญฌาน

แต่ในตอนนี้ พวกตระกูลหลงจะต้องสงสัยในตัวตนของเขาแล้ว ข้อความนี้ถูกโพสต์ขึ้นก็เพียงเพราะว่าพวกเขาต้องการจะจับเฉินผิงให้ได้แบบเป็นๆ

“ผมไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกตระกูลหลง อาจเป็นเพราะว่าพวกเขาเห็นข้อความที่โพสต์โดยสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ก็เลยต้องการไหลตามน้ำไปด้วย” เฉินผิงพูดเรียบๆ

จ้าวอู๋ฉีไม่ถามอะไรเขาต่อ ด้วยอำนาจและอิทธิพลของตระกูลหลง พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย อันที่จริง ตระกูลที่มีชื่อเสียงในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ที่อยู่ในจิงตูกว่าหนึ่งในสามนั้นยังต่ำต้อยกว่าพวกเขาเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลหลงก็ยังโดดเด่นอย่างมากในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เสียงของพวกเขาเป็นใหญ่ในนั้น พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องไหลตามน้ำไปกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เลยด้วยซ้ำ

ข่าวจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และจากตระกูลหลงในสภายุทธจักรนั้น ทำให้เฉินผิงปลอดภัยแน่นอนก่อนจะมีการแข่งขันเกิดขึ้น ไม่มีสำนักใดกล้าโจมตีเฉินผิง นอกจากว่าพวกเขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

หลังจากได้รับการปกป้องเช่นนี้ เฉินผิงใช้โอกาสนี้ในการเดินสำรวจไปทั่วจิงตู เพราะยังเหลือเวลาอีกสองสามวันก่อนจะถึงการแข่งขันจริงๆ

ทีแรก เขาอยากไปดูว่าจ้าวลี่กั๋วหายดีหรือยัง แต่ในท้ายที่สุด เขาก็ไม่ได้ไป เพราะเขารู้ว่าเขากลายเป็นคนดังในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ไปเรียบร้อยแล้วในตอนนี้ และเขาอาจจะนำพาเอาหายนะเข้าไปด้วยถ้าหากไปเยือนแดนไร้เงา

เพราะเขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับจิงตูนัก เขาจึงให้ไป๋จ่านถังผู้ที่เกิดและโตในจิงตูมาช่วยนำทาง

เสี่ยวหลานก็ติดตามเฉินผิงไปด้วย เธอดื่มด่ำกับอาหารอันโอชะและเยี่ยมชมสถานที่น่าสนใจในจิงตู ใครจะจินตนาการได้ว่าเธอมีความสุขแค่ไหน

“ไป๋จ่านถัง จิงตูนั้นเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิมาโดยตลอด และมีสุสานหลวงตั้งอยู่ที่นี่มากมาย ไหนๆ เราก็มาถึงนี่แล้ว ช่วยพาเราไปเยี่ยมชมหน่อยได้ไหม”

เฉินผิงก็อยากให้ไป๋จ่านถังพาเขาไปยังสุสานหลวงเช่นกัน