“ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วพวกเราล่ะนายพลจ้าว? ในครั้งนี้มีการแข่งขันแบบทีมด้วย ถ้าคุณเฉินสู้อิจิโระไม่ได้ เมื่อถึงเวลาแข่งแบบทีม เรา… เราจะ…” ซู่ชีเม่าไม่กล้าพอจะพูดจนจบประโยค แต่ทุกคนก็เข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ
ถ้าหากเฉินผิงพ่ายแพ้ต่ออิจิโระ กระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตูก็จะไม่ให้การหนุนหลังเมื่อถึงเวลาต้องแข่งแบบทีม เมื่อถึงเวลานั้น อัตราการบาดเจ็บและล้มตายก็คงจะพุ่งสูงขึ้นจนบันทึกไม่ทัน
อิจิโระนั้นมักจะมีความเหี้ยมโหดมากต่อนักสู้จากต้าซย่าและไม่มีความเมตตาให้ด้วย และนั่นเป็นเหตุผลที่โลกศิลปะการต่อสู้แห่งต้าซย่าต้องประสบความโกลาหลเมื่อหกปีก่อน และมันเป็นคำตอบต่อข้อสงสัยที่ว่าทำไมผู้คนมากมายถึงพยายามจะสังหารเขา
จ้าวอู๋ฉีตกที่นั่งลำบาก เขาไม่รู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไรดี เขาไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปเดิมพันต่อชีวิตของทุกคนในกระทรวงยุติธรรมได้ว่าเฉินผิงจะเป็นผู้ชนะ เขาไม่มีแม้กระทั่งความกล้าที่จะทำเช่นนั้น
แต่ถ้าหากเขายอมรับความพ่ายแพ้และถอนตัวออกไป ทั้งเขาและกระทรวงยุติธรรมในจิงตูทั้งหมดจะต้องกลายเป็นตัวตลกอย่างแน่นอน อันที่จริงมีความเป็นไปได้มากว่ากระทรวงยุติธรรมอาจถึงขั้นล่มสลาย
“นายพลจ้าว ผมจะทุ่มสุดตัวในการต่อสู้ครั้งนี้ ถ้าผมไม่ตาย ผมก็จะไม่มีวันไว้ชีวิตอิจิโระเด็ดขาด”
จากนั้นเฉินผิงก็เข้าไปหาพวกเขา
“คุณเฉิน…” จ้าวอู๋ฉีรีบเข้ามาทักทายเขา “อิจิโระได้เป็นปรมาจารย์ยุทธ์มาตั้งแต่ 6 ปีก่อน ในตอนนั้นเป็นการต่อสู้แบบห้ารุมหนึ่ง แต่เราก็ยังพ่ายแพ้ ยิ่งไปกว่านั้นในครั้งนี้ อิจิโระเพิ่งกลับมาจากการแยกตัวฝึกฝน ดังนั้นทักษะของเขาในตอนนี้จะต้องแข็งแกร่งกว่าเดิมเป็นแน่…”
“นายพลจ้าว หากคุณยังศรัทธาในตัวผมอยู่ คุณก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วล่ะ!” หลังจากพูดเช่นนั้น เฉินผิงก็หันไปหาคนจากกระทรวงยุติธรรมและกวาดตามองพวกเขาทีละคน “พวกคุณเชื่อมั่นในตัวผมไหม? ถ้าหากเชื่อ ก็จงร่วมมือกับผมในการแข่งขันครั้งนี้ และถอนตัวออกจากความพ่ายแพ้เมื่อหกปีก่อนกันเถอะ!”
พรึ่บ!
ทุกคนจากกระทรวงยุติธรรมต่างยืนขึ้นด้วยแววตามุ่งมั่น “พวกเราเชื่อมั่นในตัวคุณครับ คุณเฉิน และพวกเราก็ยินดีติดตามคุณเข้าไปในสนามประลองด้วย”
ทันใดนั้น ทั้งกระทรวงยุติธรรมก็ปลุกจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นภาพสมาชิกต่างฟื้นกำลังใจและมีจิตวิญญาณอันแรงกล้า จ้าวอู๋ฉีและเฉินผิงก็หันมายิ้มให้แก่กัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...