หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 910

“คุณเป็นแค่ปรมาจารย์อาวุโส แต่คุณกล้าลงแข่งขันแบบนี้เชียวหรือ? ฉันไม่แน่ใจว่าคุณกล้าหาญหรือว่าแค่…” แอนนาส่ายหน้าใส่เฉินผิง ก่อนจะหันไปหาชายกำยำที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ “แอนดรูว์ ถ้าเธอจะต้องสู้กับเฉินผิง จำไว้นะว่าต้องออมมือให้เขาด้วย เพราะฉันไม่อยากเห็นเขาต้องเจ็บตัว เพราะยังไงเสีย เลี่ยวเฟยสยงก็ยังต้องการมีความสัมพันธ์อันดีกับต้าซย่าอยู่”

“ไม่ต้องห่วงครับ เจ้าหญิงแอนนา หากบังเอิญเขาโชคร้ายพอจะเป็นคู่ต่อสู้ของผม ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายเขาแม้แต่ปลายก้อย” แอนดรูว์เยาะเย้ย

“ระวังปากด้วย!” แอนนาเตือนชายคนนั้นอย่างเข้มงวด

แม้ว่าแอนดรูว์จะหุบปากไปแล้วก็ตาม ก็ยังมิวายส่งสายตาดูถูก เพราะเขาเชื่อว่าเฉินผิงซึ่งมีร่างเตี้ยกว่าเขามากคนนี้ไม่คู่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย

เฉินผิงไม่สนใจการสนทนาของทั้งคู่ เพราะเขาทั้งมีความมั่นใจและเชื่อว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอ

ทันใดนั้น เฉินผิงก็รู้สึกว่ารอบกายของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกถึงปราณสัมผัส เขาจึงตามรอยไปและพบว่ามีชายคนหนึ่งใน “วาฟูกุ” อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

ชายผู้นั้นถือกระบี่ยาวอยู่ในมือ และจงใจจ้องมาที่เฉินผิง

“คุณเฉิน นั่นคือมือกระบี่แห่งต่าวกั๋ว อิจิโระ วาตานาเบะ” จ้าวอู๋ฉีกล่าวกับเฉินผิง

หลังจากกะเกณฑ์เฉินผิงเรียบร้อยแล้ว อิจิโระก็ถอนปราณสัมผัสและหันไปมองทางอื่น เขาไม่สนใจเฉินผิงอีกต่อไปเพราะเขาสัมผัสได้ว่าพลังของเฉินผิงอยู่แค่เพียงระดับปรมาจารย์อาวุโสเท่านั้น

“แอนดรูว์ เธอคิดว่าจะเอาชนะคู่แข่งยังอิจิโระได้ไหม?” แอนนาถาม

“เจ้าหญิงแอนนา อิจิโระนั้นไม่มีอะไรดีนอกจากความว่องไวและทักษะในการใช้กระบี่ ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะผมได้แน่นอน เพราะผมไม่มีวันพ่ายแพ้” แอนดรูว์ตอบด้วยความภาคภูมิใจ

“เยี่ยมเลย!” แอนนาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ไม่นานนัก พิธีกรผู้อยู่ในชุดศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมก็ถือไมโครโฟนและก้าวเข้าไปในสนามประลอง

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย ขอต้อนรับเข้าสู่การแข่งขันระดับนานาชาติที่จัดขึ้นทุกสามปี! จุดประสงค์ของงานนี้คือเพื่อให้นักสู้จากทั่วโลกมีโอกาสพิสูจน์ความกล้าหาญของพวกเขา อย่างไรก็ตาม หากเป็นไปได้เราก็ต้องหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บด้วย นอกเหนือจากนั้น ตามคำแนะนำของผู้แทนจากต่าวกั๋ว เราได้มีการเพิ่มการแข่งขันแบบทีมเข้าไปด้วยครับ!”

พิธีกรยิ้มกว้างให้กับฝูงชนก่อนจะพูดต่อว่า “กฎของการแข่งขันแบบทีมนั้นง่ายมากๆ เราจะส่งทีมที่เข้าร่วมการแข่งขันไปยังเกาะแห่งหนึ่งที่มีไข่มุกราตรีซ่อนอยู่ และทีมแรกที่คว้าไข่มุกราตรีกลับมาได้จะเป็นผู้ชนะ ทุกทีมจะใช้วิธีไหนนำไข่มุกมาก็ได้โดยไม่มีการจำกัด สิ่งเดียวที่คุณจะต้องทำคือนำไข่มุกกลับมา แล้วคุณก็จะกลายเป็นผู้ชนะ อย่างไรก็ตาม มิตรภาพควรมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด หากใครจงใจทำร้ายหรือลงมือสังหารผู้อื่นก็จะต้องถูกลงโทษ”

ทุกคนต่างตกตะลึงหลังจากที่ได้ยินพิธีกรกล่าวขึ้นมาเช่นนั้น เพราะถึงแม้เขาจะประกาศอย่างชัดเจนว่าห้ามมิให้ผู้ใดทำร้ายผู้อื่นก็ตาม แต่ธรรมชาติของการแข่งขันแบบทีมดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางตรงกันข้าม

ข้อเท็จจริงที่ว่าต่าวกั๋วเป็นผู้แนะนำให้มีการแข่งขันเช่นนี้ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ชัดเจนแล้วว่า ประเทศนี้จงใจให้อิจิโระและทีมของเขาไล่กำจัดทีมอื่นอย่างถอนรากถอนโคน

“พวกคุณจะต้องจับฉลากเพื่อดูว่าใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของคุณ!” พิธีกรประกาศก่อนจะเชิญทุกทีมขึ้นมาบนเวที

ขณะที่เฉินผิงและแอนดรูว์เดินเคียงข้างกัน ฝูงชนต่างหัวเราะเยาะขึ้นมาทันทีเพราะเฉินผิงนั้นเตี้ยกว่าแอนดรูว์มาก

“นั่นก็คือเฉินผิงเหรอ? เขาดูธรรมดามากเลยนะ”

“ทำไมสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้กับพวกตระกูลหลงถึงได้โคตรจะใส่ใจคนธรรมดาๆ อย่างเขากันนะ?”

“ระดับพลังเขาอยู่ในขั้นปรมาจารย์อาวุโสเอง แล้วทำไมเขาถึงคิดว่าเขามีโอกาสจะเอาชนะได้?”

หลายคนต่างให้ความสนใจในตัวเฉินผิงและเริ่มพูดถึงเขา