หลงจิ้งกั๋วและหลงซิงซูก็อยู่ท่ามกลางฝูงชนด้วยเช่นกัน ซึ่งพวกเขาปกปิดหน้าตากันอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ใครจำได้
“คุณหลง คุณทดสอบเฉินผิงได้ตั้งแต่ตอนนี้เพื่อดูว่าเขาใช่ลูกชายของคุณหลงต้าเฉียวหรือไม่ ถ้าหากเขาสามารถสัมผัสออร่าของคุณได้ นั่นก็หมายความว่าคุณสองคนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด” หลงซิงซูกระซิบบอกหลงจิ้งกั๋ว
แค่เพียงขยับปลายนิ้ว หลงจิ้งกั๋วก็ส่งออร่าที่ไม่สามารถตามรอยได้ลอยไปยังเฉินผิงผู้ที่กำลังจะจับฉลากทันที และทันใดนั้นเฉิงผิงก็สัมผัสถึงความรู้สึกประหลาดได้อย่างชัดเจน
ดังนั้น เฉินผิงจึงหันหน้าไปทางหลงจิ้งกั๋วทันที
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นหลงจิ้งกั๋วมาก่อนเลยก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำขณะที่มองไปยังชายผู้ลึกลับคนนั้น
เฉินผิงสามารถบอกได้ทันทีเลยว่า หลงจิ้งกั๋วไม่ได้เพียงแค่มองเขาเฉยๆ เท่านั้น แม้ว่าใบหน้าเขาจะถูกปกปิดเอาไว้ก็ตาม
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนเลือดเดือดพล่านในตัวเขา และเส้นเลือดก็ปูดโปนออกมา แต่ขณะที่อารมณ์กำลังจะครอบงำเขา แอนดรูว์ก็สะกิดไหล่เขาและกล่าวว่า “ถึงตาคุณแล้ว เด็กน้อย”
ต้องขอบคุณการขัดจังหวะในครั้งนี้ เฉินผิงกลับมาตั้งสติและพยายามทำใจให้สงบลง ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะจัดการกับพวกตระกูลหลง อีกอย่าง ฉันก็ยังไม่แข็งแกร่งพอจะทำเช่นนั้น หากพวกเขารู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันก็คงจะต้องเจอกับปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน
เฉินผิงหันหลังกลับและเอื้อมมือออกไปจับฉลาก
ขณะนั้นเอง หลงจิ้งกั๋วก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนหลังจากเขาได้รับคำตอบแล้ว และเดินออกไปโดยไม่สนใจจะดูการแข่งขันอีกเลย
หลงซิงซูรีบตามเขาไปเมื่อเห็นว่าหลงจิ้งกั๋วกำลังจะออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...