หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 912

เมื่อสงป้าเห็นว่าคู่ต่อสู้รายถัดไปเป็นอิจิโระ หน้าของเขาก็พลันเคร่งขรึมขึ้นมา และดูเหมือนว่าเขาเกรงกลัวมือกระบี่จากต่าวกั๋วคนนี้ยิ่งนัก

“แกจะยอมแพ้ไหม? หรือว่าจะให้ฉันจัดการแก?” อิจิโระถามด้วยความเย้ยหยัน

สงป้าตอบสนองด้วยการขมวดคิ้วแน่น แม้ว่าเขาจะกลัวอิจิโระ แต่เขาไม่คิดจะยอมจำนนต่อหน้าผู้คนมากมายก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้นด้วยซ้ำ “แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าแกจะชนะ?”

เมื่อพูดจบแล้ว สงป้าก็พุ่งตรงเข้าไปเหวี่ยงหมัดใส่อิจิโระ เขามีความว่องไวมากกว่าการต่อสู้ครั้งที่แล้ว เพราะเมื่อครู่นี้เขายั้งมือเอาไว้นั่นเอง

เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีที่เข้ามาใกล้ อิจิโระวางมือข้างหนึ่งไพล่หลังไว้ ส่วนมืออีกข้างนั้นถือกระบี่อยู่ เขาดูเหมือนมือกระบี่ที่ไม่ได้ตั้งใจจะสู้กลับเลย

สงป้ายิ่งโมโหมากขึ้นเมื่อเห็นว่าอิจิโระดูถูกเขามากขนาดไหน นักสู้จากไท่เหมียนร้องคำรามก่อนจะปล่อยออร่าเข้มข้นให้ก่อตัวออกมาเป็นรูปฝ่ามือขนาดยักษ์

เมื่อออร่าลูกฝ่ามือขนาดยักษ์นั้นพุ่งเข้าหาอิจิโระ มันก็สร้างคลื่นลมอันรุนแรงจนฝูงชนรู้สึกเหมือนจะถูกพัดพาจากไป

กระบวนท่านั้นแข็งแกร่งมากจนแม้แต่แอนดรูว์เองก็ตกตะลึง กระนั้น เมื่อจ้าวอู๋ฉีหันไปดูปฏิกิริยาของเฉินผิง เขาก็พบว่าชายคนนั้นยังคงยืนนิ่งราวกับไม่ประทับใจภาพที่เห็นเลยสักนิดเดียว

“นั่นมันฝ่ามือตาข่ายเงินนี่! ไม่นึกเลยว่าไท่เหมียนคนนี้จะสามารถออกกระบวนท่าแบบนี้ได้”

“พลังทำลายล้างของกระบวนท่านี้มันรุนแรงมากกว่าระเบิดด้วยซ้ำ! ฉันไม่คิดว่าอิจิโระจะต้านทานไหว”

“แล้วทำไมอิจิโระยังยืนอยู่แบบนั้นได้ล่ะ? เขาไม่ขวัญหนีดีฝ่อไปแล้วเหรอ?”

ฝูงชนเริ่มพูดคุยกันขณะที่พวกเขาเฝ้าดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้น

สงป้ายังคงคำรามอยู่และกำลังจะทำร้ายอิจิโระด้วยกระบวนท่าอันแสนน่ากลัว แต่มือกระบี่คนนนั้นก็ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่เสมือนหนึ่งรูปปั้น

ในตอนที่ทุกคนพยายามคิดว่าอิจิโระกำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นอิจิโระก็ขยับมือขวาที่เขาถือกระบี่เอาไว้ ขณะที่มือซ้ายยังคงไพล่หลังอยู่เช่นเดิม

หลายคนไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คนที่มีประสบการณ์มาโชกโชนอย่างเฉินผิงนั้นแปลกใจ เมื่อในที่สุดอิจิโระก็ขยับตัว

แม้จะดูเหมือนอิจิโระไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็รู้ว่า การโจมตีด้วยกระบี่ของเขานั้นรวดเร็วเกินกว่าที่คนส่วนใหญ่จะรับมือทัน

ในช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที มือกระบี่ก็ฟันกระบี่ออกไปเป็นสิบครั้งแล้ว

พลังงานรูปฝ่ามือนั้นค่อยๆ สลายไป ขณะที่สงป้าจ้องมองอิจิโระด้วยความตื่นตกใจ พวกเขายืนอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่ฟุต และทั้งสองก็ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ความเงียบจะปกคลุมไปทั่วทั้งสนามประลองทันที

เมื่อมีลมกระโชกพัดแรงเข้ามา นักสู้จากไท่เหมียนก็ล้มลงบนพื้นก่อนที่เลือดจะพุ่งออกมาจากร่างกายเขา เวทีประลองเปลี่ยนเป็นสีแดงชุ่มโชกไปด้วยเลือดจากนักสู้คนนั้น

หลังจากอิจิโระเก็บกระบี่เข้าฝักเรียบร้อยแล้ว ร่างกายของสงป้าก็เต็มไปด้วยรอยแผลจากกระบี่ และทำอะไรไม่ได้อีกนอกจากต้องตายอย่างอนาถ

“ฉันให้โอกาสแกยอมแพ้แล้ว แต่โชคร้ายที่แกไม่รู้จักคุณค่าของมัน ตอนนี้แกก็โทษใครไม่ได้นอกจากตัวแกเอง” อิจิโระเย้ยหยันใส่ร่างไร้ลมหายใจของสงป้า

ผู้คนต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นว่ามือกระบี่จากต่าวกั๋วนั้นแข็งแกร่งเพียงใด ภาพนั้นทำให้พวกเขาเกือบเสียสติ

แม้แต่แอนดรูว์ผู้ที่มีความมั่นใจมาแต่เดิม ก็ยังรู้สึกสะเทือนกับการแสดงพละกำลังอันแข็งแกร่งในครั้งนี้

จ้าวอู๋ฉีหันไปมองเฉินผิงด้วยสายตาเป็นกังวล ถ้านั่นเป็นสิ่งที่อิจิโระสามารถทำได้ ฉันก็ไม่มั่นใจแล้วว่าเฉินผิงจะเอาชนะเขาได้ เฉินผิงอาจจะโดนฆ่าตายไม่ต่างอะไรกับสงป้าเลย