หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 916

ในไม่ช้า คลื่นพลังที่คมกริบก็เข้าโจมตีเฉินผิง

เคร้ง เคร้ง เคร้ง…

ฝูงชนได้ยินเสียงโลหะกระทบกันเมื่อพลังลมปราณปะทะกับเฉินผิง จากนั้นการปะทะกันทำให้เกิดประกายไฟก่อนที่จะหายวับไป

อย่างไรก็ตาม พลังลมปราณที่แสนน่าสะพรึงนั้นก็ยังไม่สามารถเจาะทะลุแนวป้องกันของเฉินผิงได้เลย เขายังคงปลอดภัยดีหลังจากถูกโจมตีไปแล้ว

“เป็นไปได้ยังไง?” อิจิโระกระซิบออกมาด้วยความตกตะลึง

ในขณะเดียวกัน แอนนาก็ดูตกใจเมื่อได้เห็นการประลองจากด้านล่างเวที ตอนแรกนั้นเธอคิดว่าเฉินผิงจะต้องตายเมื่อได้เริ่มสู้ แต่กระนั้น หลังจากได้เห็นภาพที่น่าเหลือเชื่อนี้แล้ว เธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเห็นว่าเขาเป็นแสงแห่งความหวัง

และขณะนั้น แอนดรูว์ที่ต้องออกไปจากการประลองยังอ้าปากค้าง เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา เด็กเมื่อวานซืนอย่างเฉินผิงสามารถยืนหยัดต้านทานการโจมตีของอิจิโระโดยไร้รอยขีดข่วนได้อย่างไร? นี่มันเหลือเชื่อ

“คุณเฉิน ทำได้ดีมาก!”

“คุณเฉิน สังหารพวกมันเสียเลย!”

“เอาชนะพวกมันให้ได้ คุณเฉิน!”

เหล่าสมาชิกของกระทรวงยุติธรรมต่างส่งเสียงเชียร์ขณะที่ดูการประลอง

อิจิโระจ้องมองเฉินผิงและถามขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “คุณใช้วิชาอะไร? คุณป้องกันการโจมตีของฉันโดยไร้รอยขีดข่วนไปได้ยังไงกัน?”

เฉินผิงยิ้มเยาะและตอบกลับอย่างเย้ยหยันว่า “ทำไมผมถึงต้องใช้วิชาอะไรมาจัดการกับคุณด้วยล่ะ? การโจมตีที่แสนจะปวกเปียกของคุณนั้นทำให้ผมแค่คันยุบยิบเท่านั้นเอง ผมแนะนำว่าให้คุณเริ่มใช้กระบี่ของคุณเสียเถอะ!”

อิจิโระนั้นเคยเอาแต่ใจตัวเองและเย่อหยิ่ง แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่เฉินผิงจะดูถูกเขาบ้างแล้ว

คำพูดของเฉินผิงทำลายอัตตาของเขา ทำให้เขาคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวออกมาว่า “ไม่อยากจะเชื่อเลย!”

จากนั้น อิจิโระก็พุ่งหมัดเข้าใส่เฉิงผิงอีกครา เขาออกแรงพลังลมปราณอย่างรุนแรงขึ้นในครั้งนี้ และพลังนั้นกวาดไปทั่วลานประลองราวกับพายุทอร์นาโด

พลังลมปราณราวกับพายุทอร์นาโดนั้นดูดทุกอย่างในสนามประลองเข้าไป แม้แต่เฉินผิงเองก็เริ่มที่จะลอยขึ้นมาเหนือพื้น ขณะที่เท้าของเขาห้อยต่องแต่งอยู่ในอากาศ