การเปิดเผยพลังที่แท้จริงของเขาส่งผลให้คนมากมายหันมาสนใจเขา และเหนือสิ่งอื่นใด แก่นมังกรในร่างเขาก็รังแต่จะเป็นสิ่งล่อลวงให้ศัตรูพุ่งเป้ามาที่เขามากเพิ่มขึ้นอีก
เพราะอย่างไรเสีย พลังของเฉินผิงก็เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดตั้งแต่เมื่อเขาได้กลืนแก่นมังกรเข้าไป และเมื่อมีหลายคนรู้ข้อเท็จจริงข้อนั้น พวกเขาก็จะไม่ถือว่าความสำเร็จนั้นมาจากความพยายามของตัวเขาเอง พวกเขาจะเชื่อว่าความสำเร็จนั้นมาจากแก่นมังกรในร่างกายของเขาแทน
“หนทางข้างหน้ามันยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ แม่ครับ ผมสงสัยจริงๆ ว่าตอนนี้แม่จะเป็นยังไงบ้าง?” เฉินผิงคร่ำครวญเบาๆ ขณะเงยหน้ามองไปยังท้องฟ้า
“คุณเฉิน เป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ?”
จ้าวอู๋ฉีเข้ามาหาเมื่อเห็นว่าเฉินผิงยืนอยู่คนเดียว
“ไม่มีอะไรครับ” เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “ทำไมคุณไม่ไปดื่มและสังสรรค์กับพวกเขาล่ะครับ?”
จ้าวอู๋ฉีนั่งลงข้างเฉินผิงและส่งบุหรี่ให้กับเขา
แม้จะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เฉินผิงก็รับมันมาในท้ายที่สุด
หลังจากที่จ้าวอู๋ฉีจุดบุหรี่ให้เขาแล้ว เฉินผิงก็สูบเข้าไปแล้วเริ่มไอออกมาอย่างรุนแรง
จ้าวอู๋ฉีขำเบาๆ กับปฏิกิริยาของเฉินผิง เขาจุดบุหรี่ขึ้นสูบยาวๆ ก่อนจะค่อยๆ พ่นควันออกมา
“เรื่องการแข่งขันแบบทีมในอีกสามวันที่จะถึงนี้ ผมไม่รู้เลยว่าคนของเราจะกลับมาได้สักกี่คน” จ้าวอู๋ฉีกล่าวขึ้นหลังจากสูบบุหรี่อีกครั้ง
คำพูดของเขาทำให้เฉินผิงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า “ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อพาพวกเขากลับมาให้หมดครับ”
จ้าวอู๋ฉีส่ายหน้าเบาๆ “อิจิโระต้องไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ในวันนี้ เมื่อนึกถึงการแข่งขันแบบทีมขึ้นมาหรอก จำไว้นะครับว่า เขาเป็นคนที่เก่งกาจมากจริงๆ”
เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรอีกขณะที่เขาสูบบุหรี่ต่อไปเงียบๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉินผิงก็กลับมาที่งานเลี้ยงพร้อมกันกับจ้าวอู๋ฉี จากนั้นพวกเขาก็พบว่าทั้งเสี่ยวหลานและแอนนาต่างก็เมามายหลังจากดื่มกันไปหลายยก
เฉินผิงยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้ เขาไม่เหลือทางเลือกนอกจากต้องกลับไปกับเสี่ยวหลาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...