สนามประลองยุทธ์ของกระทรวงยุติธรรมสว่างไสวไปด้วยโต๊ะที่จัดเรียงรายเอาไว้เป็นสิบโต๊ะ
ทุกคนในกระทรวงต่างมารวมตัวกันที่นั่น เนื่องจากวันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองชัยชนะ
เฉินผิงได้นำเกียรติยศศักดิ์ศรีมาให้พวกเขาทั้งหมดด้วยการเอาชนะอิจิโระมาได้
“คุณเฉิน วันนี้คุณยอดเยี่ยมมาก ผมอยากจะขอดื่มให้กับคุณ…”
“คุณเฉิน การที่คุณยืนหยัดเพื่อพวกเราทั้งหมดในครั้งนี้ คุณจึงถือได้ว่าเป็นผู้กอบกู้กระทรวงยุติธรรมเลยทีเดียว”
“คุณเฉิน คุณเป็นแรงบันดาลใจของผม จากนี้ไป ผมจะนับถือและยกย่องคุณไปตลอดกาล”
สมาชิกในกระทรวงยุติธรรมต่างก็เข้ามาดื่มฉลองให้กับเฉินผิงคนแล้วคนเล่า
หลังจากรับการดื่มฉลองแต่ละครั้งอย่างสง่างามแล้ว เขาก็ลงเอยด้วยการดื่มเบียร์ไปจนหมดถัง
“อย่าดื่มเยอะนักสิ” เสี่ยวหลานร้องห้ามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นปริมาณเบียร์ที่เฉินผิงดื่มเข้าไป
“ไม่ต้องห่วงน่า ผมไม่เมาหรอก” ด้วยเขานั้นบรรลุขั้นหลุดพ้นแล้ว ความอดทนต่อปริมาณแอลกอฮอล์ของเขาจึงพุ่งสูงขึ้นมาก
แอนนาที่นั่งอยู่ตรงข้ามเฉินผิงออกความเห็นพร้อมกับรอยยิ้ม “เฉินผิง แฟนคุณเป็นห่วงคุณมากเลยนะ”
เนื่องจากเป็นงานที่จัดขึ้นโดยกระทรวงยุติธรรม จ้าวอู๋ฉีก็ได้เชิญผู้แทนจากฉวงกั๋วเข้ามาร่วมงานด้วย เพราะทั้งสองฝ่ายต่างมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน มันจึงเป็นโอกาสดีที่จะได้ทำความคุ้นเคยกันเอาไว้
“เจ้าหญิงแอนนา คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นเอง” เฉินผิงอธิบาย
“ฉันไม่เห็นว่ามันจะแค่เพื่อนเลยนะคะ ดูเหมือนคุณเสี่ยวหลานจะทุ่มเทความรักความชื่นชมให้คุณมากเหลือเกิน” แอนนากล่าวขณะเหลือบมองเสี่ยวหลาน
“คุณคงจะเข้าใจผิดไปน่ะครับ” เฉินผิงตอบกลับพลางยิ้มกระอักกระอ่วน
เมื่อเธอเห็นสีหน้าของเฉินผิง แอนนาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “แล้วถ้าคุณเสี่ยวหลานไม่ได้เป็นแฟนคุณ แล้วแฟนของคุณอยู่ที่ไหนกันล่ะคะ? ฉันอยากจะเห็นหญิงผู้มีค่าของคุณแล้วสิว่าจะหน้าตาเป็นยังไง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...