สามวันผ่านไปไวในชั่วพริบตา
ณ ท่าเรือแห่งหนึ่ง ผู้คนจำนวนมากต่างมารวมตัวกันเพื่อรอดูผู้เข้าร่วมแข่งขันลงเรือไปยังเกาะร้าง
ในระหว่างนั้น ทีมอื่นหลายทีมต่างถอนตัวออกจากการแข่งขัน คงเหลือไว้เพียงสามทีมเท่านั้นในการแข่งขันครั้งนี้ นั่นก็คืออาณาจักรต้าซย่า ฉวงกั๋ว และต่าวกั๋ว
ขณะนั้น สมาชิกในทีมกระทรวงยุติธรรมทุกคนต่างเตรียมพร้อม พวกเขาถืออาวุธเอาไว้ในมือ และทุกคนต่างมีจิตวิญญาณอันสูงส่ง เพราะข้อเท็จจริงที่ว่า เฉินผิงเป็นหัวหน้าทีม นั่นทำให้พวกเขามีความมั่นใจเป็นอย่างมาก
เมื่อเขาได้เห็นว่าคนของเขาต่างยิ้มและร่าเริงกันขนาดไหน จ้าวอู๋ฉีก็มีความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้อยู่ข้างในใจ
เขารู้จักชาวต่าวกั๋วเป็นอย่างดี พวกเขาโหดร้ายและไม่สนใจว่ากฎจะเป็นอย่างไร อันที่จริงแล้ว พวกเขาแทบจะไม่มีมนุษยธรรมหลงเหลืออยู่เลยด้วยซ้ำ
และด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงต้องมีเล่ห์กลอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ ตั้งแต่ที่พวกเขาเสนอให้มีการแข่งขันแบบทีม
“นายพลจ้าว ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนมีชีวิตรอดกลับมา” เฉินผิงพูดให้ความมั่นใจกับนายพลจ้าวเมื่อเห็นว่าเขากังวลมากแค่ไหน
“ความหวังของเราอยู่ในกำมือคุณแล้วนะ” นั่นเป็นสิ่งเดียวที่จ้าวอู๋ฉีพอจะทำได้ในตอนนี้
“ท่านนายพลครับ เราจะต้องชนะแน่ๆ หากเรามีคุณเฉินอยู่เคียงข้างเช่นนี้” ซู่ชีเม่ากล่าวด้วยความมั่นใจ เพราะทุกคนต่างก็ได้เห็นพลังที่แท้จริงของเฉินผิงกันไปแล้ว
เมื่อเขาสามารถเอาชนะอิจิโระมาได้ ทุกคนต่างก็มั่นใจว่าพวกเขาจะต้องเอาชนะในการแข่งขันแบบทีมได้เช่นกัน
แต่กระนั้น จ้าวอู๋ฉีก็ไม่ได้ให้ความเห็นอะไรเพิ่มอีก เพราะเขาไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนกับคนที่เหลือ ดังนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการทำลายขวัญและกำลังใจของคนของเขา เขาจึงเลือกที่จะเงียบไว้ดีกว่า
“เฉินผิง ไปด้วยกันเถอะ”
ขณะนั้น แอนดรูว์เดินนำกำลังคนของเขาออกมา เพราะเขาต้องการที่จะลงเรือไปพร้อมกับเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...