ขณะนั้นเอง เฉินผิงก็ค่อยๆ เดินทางเข้าไปยังใจกลางเกาะพร้อมกับทีมของเขา ไม่นานนัก ก็ได้เจอคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาขวางทางไว้
เมื่อเฉินผิงเห็นพวกเขา เขาก็แปลกใจเพราะนั่นคืออิจิโระและทีมของต่าวกั๋ว
พวกเขาควรจะมุ่งหน้าไปยังใจกลางเกาะเพื่อค้นหาตำแหน่งของไข่มุกราตรีไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงมายืนขวางทางพวกเราอยู่อย่างนี้?
เมื่อเห็นอิจิโระ แอนดรูว์ก็พุ่งไปข้างหน้าและถามว่า "อิจิโระ นี่คุณต้องการอะไร?"
“ยังไม่ชัดอีกเหรอ?”
ท่าทีของอิจิโระเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน ขณะที่แววกระหายเลือดฉาบฉายอยู่ในดวงตาเขา
เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสได้ว่าอิจิโระนั้นมีเจตนาสังหารคนมากแค่ไหน “หากคุณไม่เดินทางไปค้นหาไข่มุกราตรี คุณก็คงจะอยู่ที่นี่เพื่อขวางทางเรางั้นสินะ”
“ช่างหัวไข่มุกนั่นประไร ฆ่าพวกแกทั้งหมดทิ้งไปมันก็เท่ากับเราได้รับชัยชนะแน่ๆ อย่าคิดว่าฉันจะยอมศิโรราบให้แกเพียงเพราะว่าแกเอาชนะฉันได้ในสนามประลองนั่นสิ”
อิจิโระหรี่ตา และนั่นยิ่งทำให้รังสีอำมหิตของเขาเข้มข้นขึ้นมากกว่าเดิม
เฉินผิงจึงปลดปล่อยออร่าของตัวเองเพื่อตอบโต้
ขณะเดียวกันนั้นเอง สมาชิกในกระทรวงยุติธรรมต่างชักอาวุธของตนเองออกมา
และเมื่อแอนดรูว์ให้สัญญาณ พรรคพวกของเขาก็ชักอาวุธออกมาตามเช่นกัน
“อิจิโระ คุณคิดว่าคนขี้แพ้อย่างคุณจะสามารถเอาชนะการรวมกลุ่มกันของเราสองทีมได้อย่างนั้นเหรอ?” แอนดรูว์หัวเราะเยาะ
“ฮ่าๆ แกมันโง่นัก! ฉันไม่ต้องกระดิกนิ้วก็ฆ่าพวกแกได้ทั้งหมดนั้นแหละ อันที่จริง ฉันก็แค่รอให้พวกแกฆ่ากันเองก็จบแล้ว”
ทันทีที่เขาพูดจบ ชายในชุดคลุมทั้งสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังอิจิโระก็เริ่มท่องมนต์ร่ายคาถา
เมื่อจังหวะการท่องมนต์ถี่กระชั้นมากขึ้น ไอหมอกสีชมพูก็เริ่มปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะทันที
เมื่อเห็นไอหมอกนั้น เฉินผินก็คำรามด้วยความกลัวขึ้นมาว่า “ทุกคน กลั้นหายใจ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...