อิจิโระต้องการใช้แผนสำรองเพื่อขัดขวางแอนดรูว์และเขาจะได้มีโอกาสสังหารเฉินผิง
เมื่อได้รับคำสั่งจากอิจิโระ เหล่าซามูไรก็ชักดาบออกมาและกรูกันเข้าไปหาสมาชิกในทีมกระทรวงยุติธรรม เช่นเดียวกับคนของแอนดรูว์
“แอนดรูว์ ไปจัดการซามูไรพวกนั้น ผมจะจัดการอิจิโระเอง” เฉินผิงตาลีตาเหลือกพูดกับแอนดรูว์
เมื่อลูกน้องแอนดรูว์นั้นหายจากการถูกพิษและมีพลังกลับมาเรียบร้อยแล้ว ทางออกเดียวคือการให้ซู่ซีเม่านำทัพกระทรวงยุติธรรมเข้าต่อสู้กับเหล่าซามูไร แต่เมื่อคิดให้ดี เฉินผิงก็กังวลว่าซู่ซีเม่าจะเป็นอันตรายจึงตัดสินใจส่งแอนดรูว์ไปช่วยพวกเขา
แอนดรูว์มองเฉินผิง ก่อนจะคำรามด้วยความโมโหและพุ่งเข้าไปหาซามูไรเหล่านั้นทันที
ขณะนั้นเอง เฉินผิงก็หันไปมองอิจิโระด้วยความเยือกเย็นและพูดว่า “และตอนนี้ ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสวิชากระบี่เก้าเงาของผมเช่นกัน…”
ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นดังขึ้น ออร่าที่เปล่งประกายอย่างไม่น่าเชื่อก็พุ่งออกมาจากตัวเขา มันสว่างและพร่างพราวราวกับพระอาทิตย์ที่เจิดจ้าบนท้องฟ้า แตกต่างจาก ลำแสงที่ซามูไรในชุดดำทั้งสามสะท้อนออกมา เพราะมันมีความรุนแรงและท่วมท้นน้อยกว่าเป็นอย่างมาก
“เคล็ดวิชาแรก กระบวนท่ากระบี่มหึมา…”
เฉินผิงค่อยๆ เงื้อกระบี่พิฆาตมังกรในมือเขา กระบี่เล่มนั้นสั่นเล็กน้อยก่อนจะผ่ากลางอากาศ จากนั้นอาวุธที่ส่องแสงเจิดจ้าขนาดมหึมาก็บดบังท้องฟ้าไปสิ้น และพุ่งเข้าหาอิจิโระอย่างดุดัน
อิจิโระรีบดึงกระบี่ของเขาออกมาและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ
แกร๊ง!
เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นไปบนฟ้าเมื่อกระบี่ทั้งสองเล่มปะทะกัน
อิจิโระเกือบทำกระบี่หลุดมือขณะที่เขารู้สึกเจ็บมือไปหมด
“คราวนี้ก็ คมกระบี่ตัดวารี…”
เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่อีกครั้ง คราวนี้มันแข็งแกร่งมากกว่าเดิม และแสงสะท้อนของดาบก็เจิดจ้ามากขึ้นอีกด้วย
อิจิโระหน้าซีดไปในทันใด แต่ไม่นานนักเขาก็กัดฟันและพุ่งมาข้างหน้าอีกครั้งหนึ่ง
แกร่ก…
ครั้งนี้ ร่างของอิจิโระรู้สึกถึงแรงปะทะเข้ามา ก่อนที่รอยร้าวอันมองเห็นจะเริ่มก่อตัวขึ้นบนกระบี่ในมือ และไม่นานหลังจากนั้น มันก็แตกออกมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...