หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 930

“ไวมาก… ดูเหมือนผมจะคิดถูกเรื่องร่างเงาทั้งเก้า…”

ใบหน้าของเฉินผิงฉายรอยยิ้มออกมา เขาคิดเรื่องวิชากระบี่เก้าเงาของอิจิโระมาตลอดสองสามวันที่ผ่านมานี้ ในที่สุดเขาก็ได้เบาะแสบางอย่าง

ตุ้บ!

ร่างของอิจิโระพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วและส่งหมัดอันทรงพลังไปที่เฉินผิง

แต่กระนั้น เฉินผิงก็ไม่ได้กระโดดหลบแต่กลับปล่อยให้อิจิโระโจมตีตามที่เขาต้องการ

ร่างกายของเฉินผิงสั่นเพียงเล็กน้อย แต่กลับไม่สะทกสะท้านเลย

ในทางกลับกัน อิจิโระกลับรู้สึกชาแผ่ไปทั่วแขนขณะที่ยืนห่างออกไประยะหนึ่งและจ้องมองเฉินผิง

“จริงด้วย ยิ่งคุณเร็วมากเท่าไร ก็ยิ่งอ่อนแอมากเท่านั้น คุณล้มเหลวในการสร้างสมดุลระหว่างความแข็งแกร่งและความว่องไว สิ่งที่คุณเรียกว่าร่างเงาทั้งเก้านั้นมันเป็นแค่การละทิ้งความแข็งแกร่งเพื่อเอาไปใช้ในความว่องไวแทน ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันไร้ประโยชน์เสียจริงๆ” เฉินผิงเย้ยหยันอิจิโระ

ร่างเงาของอิจิโระเป็นเพียงแค่การพยายามจะสร้างภาพลวงตาอันน่าสับสนให้กับทุกคนที่เห็นความรวดเร็วของมัน

“แกคิดว่าเข้าใจวิชานี้จริงเหรอ?”

เมื่อพูดจบ อิจิโระก็ชักกระบี่น้ำหนักเบาของเขาขึ้นมา มันมีแสงระยิบระยับขึ้นจาง ๆ และแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเขาอัดฉีดพลังลมปราณเข้าไป ทำให้อาวุธเล่มนั้นส่งเสียงพึมพำออกมาได้

“นั่นอะไรน่ะ? คุณเป็นคนแพ้แล้ว ยังจะมาใช้ลูกไม้เดิมๆ กับผมอีกงั้นเหรอ?” แววดูถูกส่อออกมาทางสายตาของเฉินผิง และในขณะที่เขาเหวี่ยงแขนขึ้น กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏอยู่ในมือเขา

“ฮึ่ม! วันนี้เราไม่ได้อยู่ในสนามประลอง แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันมีแผนสำรอง…”

ทันทีที่อิจิโระพูดจบ ชายสวมหน้ากากทั้งสามก็ดึงเสื้อคุลมออก เผยให้เห็นเกราะสีทอง เมื่อเข้าคู่กันกับหน้ากากแล้ว พวกเขาก็ดูเหมือนกับเป็นนักรบ

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ร้อนฉ่า เกราะสีทองบนร่างกายของพวกเขาเปล่งประกายอย่างมุ่งร้าย ก่อนจะก่อตัวเป็นลำแสงที่มองเห็นได้ชัดเจนทั้งหมดสามดวงและลำแสงนั้นก็พุ่งเข้าหากระบี่ในเงื้อมมือของอิจิโระ

รังสีอำมหิตปรากฏชัดบนอาวุธเมื่อพลังงานที่ปล่อยออกมาพุ่งสูงขึ้นราวกับจรวดพุ่งขึ้นฟ้า